„Po raz pierwszy przeżywałem Święto Księdza Bosko blisko niego, w Bazylice, tutaj w tych miejscach, gdzie zaczął przyjmować młodych ludzi i wraz z niektórymi z nich założył Zgromadzenie Salezjańskie w 1854 roku. I moja myśl biegnie do patrona św. Franciszka Salezego, którego obchody 400-lecia śmierci rozpoczęły się w zeszłym tygodniu. Jest to święty, którego trzeba na nowo odkryć, ponieważ Ksiądz Bosko dał nam go jako wzór”.
Ks. Viviano, profesor Instytutu Teologicznego „San Tommaso” w Mesynie, przybył do Turynu po pobycie i pełnieniu licznych funkcji w Rzymie i na Sycylii. Tej nominacji na rektora najważniejszej Bazyliki Zgromadzenia wcale się nie spodziewał: „Czuję się wyróżniony i przyjmuję to jako dar Księdza Bosko z okazji 30. rocznicy moich święceń. W 2016 roku, na moją 25. rocznicę, dostałem list posłuszeństwa ze wskazaniem funkcji, do pełnienia której w ogóle nie czułem się przygotowany: zostałem poproszony o kierowanie ośrodkiem dla migrantów. Był to czas, kiedy papież Franciszek zachęcał do otwierania domów i instytutów zakonnych, aby przyjąć tych, którzy z narażeniem życia przekraczali Morze Śródziemne. Przyjąłem to zadanie w duchu posłuszeństwa i jako dar od Boga na moją 25. rocznicę święceń. Teraz, po pięciu latach, nigdy nie będąc proboszczem, Przełożony Generalny poprosił mnie, abym przyszedł do Bazyliki Maryi Wspomożycielki, gdzie czczone są doczesne szczątki naszego świętego: jak nie przyjąć tego jako daru Bożego, jako wezwania od samego Księdza Bosko?”.
„Oczywiście – kontynuuje – to wielka odpowiedzialność, ale to, co mnie pociesza i dodaje otuchy, to to, że mam wspólnotę, która mnie wspiera, współbraci, którzy mi pomagają i ze mną współpracują. Jestem rektorem, ale Bazylika jest powierzona nie tylko mnie, ale całej mojej wspólnocie”.
Nawiązując do homilii abpa Nosiglii, ks. Viviano, zauważa: „Dla chłopców i dziewcząt, którzy wchodzą do tego kościoła i przychodzą na te podwórka, przykład Księdza Bosko i jego działalność wychowawcza jest mocnym wezwaniem do dowartościowania ludzi młodych zdolnych do wielkich rzeczy i zachęcania ich, by nigdy się nie poddawali w obliczu trudności”.
A na koniec stwierdza: „Nasza Bazylika musi zapewnić, wraz z celebracją Eucharystii i sakramentem Pojednania, zawsze dobrze przygotowane inicjatywy edukacyjne i kulturalne. A przede wszystkim, jak mawiał Ksiądz Bosko w odniesieniu do Bazyliki Maryi Wspomożycielki: musi ona być ‘domem’, w którym każdy czuje się mile widziany”.
