Drogie siostry,
chcę dotrzeć do was nie tylko wirtualnie, ale przede wszystkim sercem i modlitwą. Tak, udajmy się do Mornese, niech to będzie przystanek w drodze do Betlejem, które jest już blisko. Przeżywamy ten ważny moment w kontekście 150-lecia założenia Instytutu, przywłaszczając sobie trochę tej żarliwej miłości Matki Mazzarello, naszych pierwszych sióstr i pierwszych dziewcząt. Weźmy trochę tej młodej i odważnej energii: w Mornese wszystko było młode i po prostu rozkwitało, co przekładało się na emocje, relacje, modlitwę i aktywność.
Matka Mazzarello w ten sposób pisała do siostry Adele David, dyrektorki domu w mieście Bordighera w dniu 27 grudnia 1879 r.:
Otrzymałem twój list, dziękuję ci za życzenia i modlitwy, które mi przekazałeś i które przyjmuję z całego serca. Jezus odwzajemni się wam wieloma ranami miłości, a ja ze swojej strony modliłam się za was do tego czułego Dzieciątka Jezus. Czy jesteście szczęśliwe? Wymieniłam was wszystkie po imieniu, powiedziałem: siostra Dawid, siostra Carlotta, siostra Giuseppina i siostra Marietta. Prosiłam, by dało wam swoją pokorę, oderwanie od siebie, ukochanie cierpienia, otwarte, ślepe, uległe posłuszeństwo, które On okazywał Ojcu Przedwiecznemu, św. Józefowi, Maryi, czyniąc to aż do śmierci na krzyżu. Poprosiłam Go, aby obdarzył was miłością i całkowitym oderwaniem się od tego, co nie jest Bogiem, cierpliwością i doskonałym poddaniem się woli Bożej” (L 33).
Niech te serdeczne życzenia Matki Mazzarello na tym przystanku w Mornese, w drodze do Betlejem, zachęcą nas do przyjęcia w życiu i misji rysów, które wciąż coraz bardziej będą nas upodabniać do Jezusa i uczynią nas bardziej świadomymi tego wydarzenia, które mamy świętować.
W Ewangelii św. Łukasza znajdujemy klucz, który pozwala nam wejść w tajemnicę Bożego Narodzenia (por. Łk, 2,12):
“A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”.
Zatrzymajmy się z tym ewangelicznym Słowem przed stajenką.
Znakiem jest dziecko! Nikt nie jest słabszy, bardziej kruchy niż noworodek, potrzebujący pomocy, ale to wszystko oznacza witalność, energię, przyszłość i potencjał. Jest absolutnie „nowe”, nieskazitelne. Dziecko zawsze budzi zachwyt, zaskakuje.
Ten Syn objawia nam także wybór Boga, który chciał się wcielić w skrajnie ubogim środowisku, w sytuacji absolutnej niepewności i prowizoryczności, w społecznie mało znaczącym kontekście, jakby chciał wyrazić w tej całkowitej prostocie narodzin nowe stworzenie, które w nim się realizuje.
Pasterze z Betlejem jako pierwsi pędzą do groty. Zbawiciel utożsamia się z nimi i chce, aby znaleźli się przy jego słomianej kołysce. Ci natychmiast rozpoznali Znak: Dziecko, Oczekiwany Mesjasz, Zbawiciel. To ludzie przyzwyczajeni do opieki nad trzodą, przebywania z owcami, obrony ich przed wilkami i oddania za nie życia. Są ikoną tego, czym będzie to Dziecko: Dobrym Pasterzem, wzorem naszej duchowości salezjańskiej w działaniu duszpasterskim.
Aby powrócić z Betlejem, z Mornese pełni łaski i radości a powodu tajemnicy Wcielenia, którą pragniemy przełożyć na pogodne, ofiarne, wspierające braterstwo oraz wspólną i owocną misję, musimy zapytać Jezusa o to, co wskazuje Matka Mazzarello nam, czego uczą nasz Pasterze i sugeruje Papież Franciszek.
Ten przybywając do nas w czasie obrad XXIV Kapituły Generalnej, powiedział nam, że obudzenie pierwotnej świeżości powołaniowej płodności Instytutu jest perspektywą-kluczem, pozwalającym odpowiedzieć na potrzeby współczesnego świata, który musi odkryć w życiu konsekrowanym zapowiedź tego, co Ojciec przez Syna w Duchu urzeczywistnia swoją miłością, swoją dobrocią, swoim pięknem. Jest to wyzwanie, które wzywa nas, abyśmy w tym czasie odnowili nasze „tak” wobec Boga, jako kobiety i jako wspólnoty, które są gotowe do odpowiedzi na wezwania Pana i rzeczywistości, aby stać się proroctwem Ewangelii i świadectwem Chrystusa, Jego stylu życia.
Wkrótce nasze domy będą rozbrzmiewać pieśniami, życzeniami i modlitwami.
“Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan”. Dziś zaznacza Liturgia Bożego Narodzenia. Dziś jest naszym dzis, ponieważ Bóg jest z nami.
Kierując się tymi uczuciami, życzę wam spokojnych Świąt Bożego Narodzenia, przeżytych w radości kontemplacji tej tak wielkiej tajemnicy i dziękczynienia Ojcu za Jego nieskończone miłosierdzie dla świata pragnącego nadziei i pokoju.
