Istotnie, w tym sprawozdaniu zostały przedstawione linie animacji, jakie zaproponowały Matka Reungoat i członkinie Rady Generalnej, mając na względzie rozwój osób i wspólnot wychowawczych, oraz konkretne ich urzeczywistnienie z perspektywy formacji, duszpasterstwa młodzieży, misji “ad gentes”, komunikacji społecznej, Rodziny Salezjańskiej oraz usług świadczonych przez Administrację i Sekretariat. W tym kontekście można mówić o “metodologii atelier”, potrzebie doprecyzowania rozpoczętych procesów i wskazania punktów, które należy wzmocnić w perspektywie przyszłości.
Przełożona Generalna nie tylko podkreśliła najistotniejsze elementy dotyczące przebytej drogi, uważnej na znaki czasu, rzeczywistość wspólnot wychowawczych, wyzwania młodzieży, wskazania Kościoła i potrzeby społeczeństwa, ale zaproponowała również pewne “ścieżki” bazujące na trzech kluczowych słowach: formacja, misja i ekologia integralna.
“Nadanie priorytetu formacji we wszystkich jej wymiarach, ludzkim, duchowym, charyzmatycznym, kulturowym, zawodowym – mówi – jest sprawą podstawową i nadrzędną”. Istotnie, formacja jest “najlepszą inwestycją” i nie należy “poświęcać jej” na rzecz “pilnych potrzeb misji, tracąc z oczu jej całość”; ale będzie to możliwe, “jeśli będziecie przekonane o tym, że od formacji zależy jakość życia Zgromadzenia” – dodała.
Szczególnym aspektem formacji jest “wychowanie do interkulturowości jako profetycznego świadectwa”, jako aspekt, który “należy do tożsamości i wychowawczego powołania Zgromadzenia”. Ponadto w świecie, który dąży do wykluczenia i tworzy bariery, “międzynarodowość może stać się proroctwem dtoyczącym odmiennego sposobu życia”. Możemy to osiągnąć, “wychodząc od wspólnej drogi: Córki Maryi Wspomożycielki i świeccy. Wymaga to odpowiedniego zaplanowania i stworzenia odpowiednich struktur towarzyszenia na obszarze formacji i zarządzania dziełami ze strony świeckich”.
Odnosząc się do kwestii reorganizacji wspólnot w świetle charyzmatu, Matka Reungoat podkreśliła znaczenie “zapewnienia kontynuacji i rozwoju dzieł ukierunkowanych na osoby najuboższe i z marginesu” w procesie ciągłej, dynamicznej i kreatywnej aktualizacji.
Stwierdziła poza tym, że droga, przemierzana w perspektywie Globalnego Paktu Edukacyjnego, jakiego chciał papież Franciszek, stanowi wezwanie do “współdziałania w ramach Rodziny Salezjańskiej, z jednostkami, instytucjami i grupami, z którymi współpracujemy w sieci”.
Kolejny istotny wymiar dotyczy “ekologii integralnej”, jak stwierdziła Przełożona Generalna CMW. Szeroko spoglądając na tę kwestię, wskazała na konieczność “przywrócenia umiaru życia”, zwrócenia uwagi krzyk ziemi i ubogich. I na koniec, w kontekście czasów nowej ewangelizacji, podkreśliła znaczenie “charyzmatycznej formacji katechetycznej” CMW, “charakterystycznego pola misji Zgromadzenia w Kościele, wymagającego jednak innowacji, dostosowania do czasów i języków”.
