W szkole uczestniczy 17 osób z Włoch, Peru, Portugalii, Etiopii, D.R. Konga, Słowenii, Gwinei Równikowej, Angoli, Syrii, Chorwacji i Ekwadoru. Ekipę szkoleniową tworzą ks. Ivo Coelho, radca generalny ds. formacji, ks. Silvio Roggia, ks. Francisco Santos Montero, Raymond Callo i innych osiem osób.

Zespół ten będzie towarzyszyć uczestnikom Szkoły przez cały czas jej trwania, tj. do 17 września. Ci przebywają obecnie na Colle Don Bosco, podczas gdy pierwsze cztery dni spędzili na Valdocco. W czasie tych tygodni odwiedzili kościół św. Franciszka Salezego, Konwikt Kościelny, Muzeum-Dom Księdza Bosko i właśnie – Sanktuarium “Sant’Ignazio Sopra Lanzo”.

Druga część Szkoły Salezjańskiego Towarzyszenia rozpoczęła się w dniu wczorajszym na Colle 8-dniowymi rekolekcjami. Potem będą akcenty salezjańskie: wizyty w miejscach związanych z Księdzem Bosko, na Colle i w okolicy, co łączyć się będzie z chwilami refleksji i dzielenia się spostrzeżeniami, spotkaniami formacyjnymi w zakresie kierownictwa duchowego oraz ćwiczeniem się w umiejętnościach związanych ze słuchaniem.

Szkoła Salezjańskiego Towarzyszenia to eksperymentalny sposób formacji. Idąc za doświadczeniem i praktyką apostolską Księdza Bosko, uczestnicy poznają samych siebie, rozwijają się jako osoby i jako salezjanie, uczą się zwracać uwagę na innych, wzrastając w swoim powołaniu.

Odpowiedzialnym za tę szkołę jest salezjanin koadiutor, Raymond Callo, który należy do Dykasterii ds. formacji. Przeszedł odpowiednią formację w zakresie towarzyszenia duchowego i ma duże doświadczenie, gdy chodzi o prowadzenie kandydatów i zakonników, łącznie z salezjanami. Należy do inspektorii FIS.
Warto wiedzieć, że w ramach przygotowania do tej szkoły każdy z uczestników został poproszony o wypełnienie kwestionariusza i przeczytanie niektórych książek, a wśród nich następujących: William A. Barry i William J. Connolly, “La pratica della direzione spirituale” i “Appunti per una storia spirituale del sac. Giò Bosco” Buccellatiego. Warunkiem jest także ciągłe doświadczanie przez każdego z uczestników towarzyszenia duchowego: nie tylko jako dawca tegoż, ale także jako odbiorca towarzyszenia duchowego.

To sanktuarium, które odwiedzili uczestnicy szkoły, odegrało bardzo ważną rolę w życiu i posłudze Księdza Bosko. W rzeczy samej, to tutaj zrodził się w głowie Księdza Bosko pomysł dotyczący założenia zgromadzenia zakonnego (MB III,536-37). Stąd też to sanktuarium wpisuje się w program formacyjny zaproponowany uczestnikom Szkoły Towarzyszenia.
Po raz pierwszy Ksiądz Bosko odprawił swoje rekolekcje w “Sant’Ignazio Sopra Lanzo” w 1842 roku, pod koniec pierwszego roku pobytu w Konwikcie Kościelnym, jak tego wymagał regulamin Konwiktu. I powracał tam wielokrotnie w czasie ponad 30 lat, także w 1866 roku, kiedy młode Zgromadzenie Salezjańskie zaczęło prowadzić swoje własne rekolekcje w Trofarello. Przestał tam się udawać w 1874 roku, kiedy to sanktuarium znalazło się w innych rękach, a Ksiądz Bosko zdał sobie sprawę z tego, że nie jest tam mile widziany.

Potrzeba godziny samochodem, by do niego dotrzeć z Turynu. Jednak Ksiądz Bosko przemierzał tę trasę pieszo, wychodząc z Valdocco o godz. 3 rano, docierając na miejsce tuż przed obiadem. Udawał się tam nie tylko, by odprawić własne rekolekcje, ale także za każdym razem, kiedy ks. Cafasso prosił go o pomoc w rekolekcjach organizowanych tam dla duchowieństwa i świeckich (MB II,142; III,536-37).

Wizyta w sanktuarium, którą odbyli współbracia biorący udział w Szkole Salezjańskiego Towarzyszenia, wpisuje się w przyjętą metodę jej prowadzenia. Ta wizyta była poprzedzona wprowadzeniem ze strony Giuseppe Buccellato, które dotyczyło rekolekcji w życiu i posłudze Księdza Bosko. W tym sanktuarium, po krótkiej wizycie, był czas na refleksję, modlitwę i dzielenie się odczuciami w grupie.

To bardzo piękne i wymowne Sanktuarium “Sant’Ignazio Sopra Lanzo” jest znaczącym symbolem, który potwierdza to wielkie znaczenie, jakie rekolekcje odgrywały w życiu i posłudze św. Jana Bosko. Ten odbywał swoje rekolekcje każdego roku, co czynił w formie ignacjańsko-alfonsjańskiej, która przeważała w Konwikcie. I tym doświadczeniem mógł dzielić się ze swoimi “dziećmi ulicy” już w 1847 roku, w drugim roku swojego pobytu w domu Pinardiego. Zresztą odprawianie rekolekcji było jednym z pięciu celów, jakie wskazywało Zgromadzenie Salezjańskie do Kapituły Generalnej Specjalnej, która odbyła się w 1971 roku.

• Title Title
• Title Title
•  

Tweet