Pogłębienie tematu
Ukraina – Duszpasterstwo Młodzieżowe w czasie wojny. Dar: dzielić się tym “niewiele”, co się posiada
(ANS – Donieck) – Rzeczywistość, której doświadcza kraj najechany i znajdujący się w stanie wojny, z konieczności prowadzi do różnych “ograniczeń”, co dotyczy bezpieczeństwa, dóbr, możliwości, a także, siłą rzeczy, marzeń i oczekiwań... Ale nie zawsze to ograniczenie oznacza zubożenie. Czasami jest to po prostu powrót do prostoty początków, do korzeni. O tym mówi dzisiaj bp Maksym Riabucha, biskup pomocniczy egzarchatu donieckiego na Ukrainie, kontynuując swoją refleksję nad tym, czego doświadczenie związane z duszpasterstwem młodzieżowym w czasie wojny może nauczyć Kościół powszechny, a w szczególności salezjanów rozsianych po całym świecie.
(ANS – Donieck) – Kontynuujemy refleksję bpa Maksyma Riabuchy, biskupa pomocniczego egzarchatu donieckiego w ramach której mówi m.in o tym, co może być konstruktywne i budujące w destrukcyjnym kontekście wojny. W tej trzeciej części swojej wypowiedzi przybliża rzeczywistość Kościoła zjednoczonego ze swoją trzodą w trudnym czasie próby.
(ANS – Rzym) – Przesłanki, jakich dostarcza najnowsza encyklika papieża Franciszka “Dilexit nos”, są różnorodne. Czytelnik w jej numerze 26 może znaleźć interesujący związek z tym, co Ksiądz Bosko zrealizował, budując Bazylikę Najświętszego Serca w Rzymie i wkładając w to wysiłek, który kosztował go życie. Papież cytuje św. Johna Henry'ego Newmana, który “wybrał jako swoje motto wyrażenie ‘Cor ad cor loquitur’, ponieważ Pan, poza wszelką dialektyką, zbawia nas, przemawiając do naszego serca ze swojego Najświętszego Serca”.
Ukraina – Duszpasterstwo Młodzieży w czasie wojny: “dar” zniszczonej codzienności i cierpiącego ludu
(ANS – Donieck) – W drugiej części swojej refleksji na temat specyfiki duszpasterstwa młodzieży w czasie wojny bp Maksym Riabucha, salezjanin, ukraiński biskup greckokatolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego, egzarcha pomocniczy Doniecka, przedstawia kolejny “dar”: zniszczona codzienność i cierpiący ludzie, którzy mają powody ku temu, by żyć, a nie tylko przetrwać. Oto jego refleksja, jaką podzielił się z redakcją “Note di Pastorale Giovanile”.