Refleksja wychodzi od znanego pytania, jakie Ksiądz Bosko postawił w swoim liście do Rzymu z 10 maja 1884 roku: “…Gdzie są nasi salezjanie?”, by następnie odnieść je do sytuacji współczesnej młodzieży w celu określenia realistycznej postawy duszpasterskiej, która będzie uwzględniać rozbudowane spojrzenie na tendencje kulturowe, które są typowe dla naszych społeczeństw.
W szczególny sposób zostały wzięte pod uwagę trzy obszary współczesnej kultury młodzieżowej, z którymi ma do czynienia każdy salezjanin: świat sprzeczności, świat bez kontaktu i świat praw.
Tej nowej rzeczywistości odpowiadają różnice, różnorodność, której przeznaczeniem jest przetrwanie: ludzie zgadzają się ze sobą, pomimo swojego różnego wieku, płci, grupy etnicznej, orientacji seksualnej, statusu społecznego, przekonań... Oczywiście, to przyniosło także większą tolerancję ze strony różnych osób, którą również salezjanie powinni pielęgnować.
W obecnej sytuacji – kontynuuje ks. Robleza – ta rzeczywistość, w której realizuje się plan Boży, stając w obliczu powalającej technologii, która pochłania nasze życie, wciąż potrzebuje obecności fizycznej drugiej osoby, która będzie świadczyć o prawdzie i wartościach. To rodzi potrzebę wiarygodnych proroków, takich jak Ksiądz Bosko i jego salezjanie.
Sprzeczności i brak kontaktu wskazują także na wielkie poszukiwanie integralności i uczciwości. Istotnie, w tym bardzo szybkim tempie życia współczesnego społeczeństwa, gdzie poszukuje się stale prostych i oszczędnych rozwiązań, odpowiedzią będzie spędzanie większej ilości czasu na relacjach, pielęgnując je z innymi osobami i z Bogiem. Kontemplacja jest drogą, którą należy pójść, jak to sugeruje ks. Robleza.
Na koniec refleksji autor kieruje zaproszenie do stania się “destrukcyjnymi działaczami”, prorokami przesłania sprzeciwiającego się współczesnej kulturze w zwierzęcej swej naturze, z którą mają do czynienia ludzie młodzi, którzy są zanurzeni w najnowsze technologie. Ci oczekują, że salezjanie będą tolerancyjni, prawdziwi i odważni. W ten sposób będzie można promować niezbędną kulturę spotkania (osobistego).
