Nazwa, jaką nadał mu założyciel, brzmiała: “Pobożne Towarzystwo św. Franciszka Salezego”. To liczyło na początku 17 członków (jeden ksiądz, 15 seminarzystów i jeden student). Pierwszy salezjanin koadiutor wstąpił do Zgromadzenia 22 lutego 1860 roku. Kościół zatwierdził Zgromadzenie w dniu 23 lipca 1864 r., uznając oficjalnie jego Konstytucje i Regulaminy w dniu 3 kwietnia 1874 r.
Ksiądz Bosko nadał nazwę “Salezjanie” członkom Zgromadzenia w hołdzie świętemu biskupowi z Genewy Franciszkowi Salezemu (1567-1622). 26 stycznia 1854 r. Ksiądz Bosko zgromadził pierwsze cztery osoby, które zobowiązały się do “praktycznego ćwiczenia się w miłości wobec innych” i, “zgodnie z pewnym pismem księdza Rua i ks. Lemoyne, wtedy po raz pierwszy przyjęli nazwę Salezjanie. Spoglądając z perspektywy przeszłości, to wydarzenie stanowiło pierwsze znaczące doświadczenie, które doprowadziło potem do założenia Zgromadzenia w 1859 roku” – napisał ks. Arthur Lenti.
Po tych znaczących wydarzeniach salezjanie zapoczątkowali nowe placówki: pierwszy dom salezjański poza Turynem powstał w Mirabello, a został otwarty w 1863 r., zaś pierwszy dom poza Włochami powstał we Francji, w mieście Nicea, w 1875 r., a poza Europą – w Argentynie, gdzie salezjanie przybyli w 1875 r.
W tym dniu, w którym obchodzimy rocznicę założenia Zgromadzenia Salezjańskiego, nie zapominajmy o słowach Przełożonego Generalnego ks. Ángela Fernándeza Artime: “pierwszym, wielkim odczuciem jest, że Bóg nadal chce charyzmatu Księdza Bosko dla dobra młodzieży świata”.
