Już ubiegłego roku UPS zorganizował sympozjum, by upamiętnić i przybliżyć sylwetkę tego znamienitego salezjanina, posługując się przy tym przede wszystkim świadectwami osób, które go znały z bliska, i które przebywały z nim w ostatnich latach jego życia.
W tym roku zdecydowano się zgłębić jego “życie naukowe w służbie młodzieży”. Słowa wstępne skierował ks. prof. Carlo Nanni, były rektor UPS, który przedstawił sylwetkę ks. Braido jako wykładowcy filozofii edukacji i epistomologii pedagogicznej, historyka pedagogiki i katechezy, znamienitego znawcy systemu prewencyjnego, wychowawcy młodzieży, kapłana i kierownika duchowego. W sposób szczególny została uwypuklona rola, jaką ks. Braido odegrał w rozwoju Wydziału Nauk o Wychowaniu, którego wielokrotnie był dziekanem/dyrektorem, i odnowie Uniwersytetu w latach, kiedy był jego rektorem (1974-1977), a kiedy to miało miejsce przejście od Papieskiego Ateneum Salezjańskiego do Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego (1973).
Kolejni prelegenci przedstawili ks. Braido jako naukowca uważnego na “praxis” i wychowawcę o perspektywach i wartościach głęboko i rygorystycznie przemyślanych, umotywowanych i wyjaśnionych. Tak oto wyłoniła się sylwetka tego salezjanina naukowca w jego wszechstronności: jako historyka edukacji i pedagogiki (referat prof. Chiosso z Uniwersytetu w Turynie); historyka katechezy (prof. Giuseppe Biancardi); teoretyka Nauk o Wychowaniu (s. prof. Rachele Lanfranchi z Wydziału “Auxilium”), a także filozofa edukacji (prof. Sira Serenella Macchietti z Uniwersytetu w Arezzo).
Na koniec ks. Braido został ukazany jako naukowiec i organizator studiów poświęconych Księdzu Bosko (ks. prof. Francesco Motto), także z uwzględnieniem założenia i strukturyzacji Centrum Studiów Księdza Bosko na UPS i Salezjańskiego Instytutu Historycznego, jak również omówieniem jego osoby jako badacza Systemu Prewencyjnego (ks. prof. Michal Vojtas), co zostało dokonane na bazie analizy ewolucyjno-synoptycznej różnych dzieł traktujących o tej problematyce od 1955 r. do okresu po 2000 roku.
