Święty Józef Cafasso towarzyszy skazanym na szubienicę
Urodził się w Castelnuovo d'Asti, w tej samej miejscowości, w której urodził się św. Jan Bosko, 15 stycznia 1811 roku.
Pochodził z chłopskiej rodziny, a głęboka wiara jego rodziców została przekazana ich synowi, który został wyświęcony na kapłana w wieku 22 lat. Cztery miesiące później przeszedł do Konwiktu kościelnego św. Franciszka w Turynie.
Jako nauczyciel teologii moralnej, kierownik duchowy, a w końcu rektor, przekazywał swoją wiarę przyszłym kapłanom.
Zawsze troszczył się o najmniejszych, oddany więźniom, których odwiedzał w obskurnych zakładach karnych.
Jest nazywany “księdzem szubienicy”, ponieważ często towarzyszy skazanym na szubienicę, pocieszając ich do końca.
Zmarł 23 czerwca 1860 r. W dniu 22 czerwca 1947 r. papież Pius XII ogłosił go świętym.
Błogosławiony Franciszek Faà di Bruno zakłada “tanie kuchenki”
Zanim założył sutannę, Francesco Faà di Bruno prowadził bardzo intensywne życie.
Urodzony w Aleksandrii 29 marca 1825 r. w znaczącej rodzinie szlacheckiej, wstąpił do Akademii Wojskowej w Turynie w 1840 r., rozpoczynając błyskotliwą karierę oficerską; został mianowany kapitanem sztabu generalnego.
Po opuszczeniu armii jego pasja do nauki doprowadziła go do ukończenia matematyki na prestiżowym Uniwersytecie Sorbona w Paryżu; w 1857 r. został profesorem matematyki i astronomii na Uniwersytecie w Turynie.
Jako człowiek wiary poświęcił się najbiedniejszym, a w szczególności kobietom, zakładając dom dla samotnych matek i zakładając zgromadzenie Sióstr Minimitek od Matki Bożej.
Jego inicjatywy obejmowały także tanie kuchenki (do dystrybucji tanich gorących posiłków dla robotników), “bibliotekę na kółkach” (wypożyczanie książek w całych Włoszech) i publiczne pralnie.
Przyjął święcenia kapłańskie w 1876 roku. Zmarł 27 marca 1888 roku. W 1988 r. papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym.
Święty Józef Marello otwiera dom spokojnej starości dla potrzebujących osób starszych
Józef Marello, urodzony w Turynie 26 grudnia 1844 r., stracił matkę w wieku 3 lat i przeniósł się wraz z ojcem i bratem do San Martino Alfieri (Asti). W wieku 12 lat wstąpił do seminarium w Asti: po krótkiej przerwie na refleksję, kiedy to powrócił do Turynu, by podjąć edukację techniczno-handlową, powrócił do seminarium i został wyświęcony na kapłana w 1868 r., obejmując następnie stanowisko sekretarza biskupa Asti, Carlo Savio.
W 1878 r. założył Zgromadzenie Oblatów Świętego Józefa. Mianowany biskupem Acqui (Alessandria) w 1889 r., poświęcił się pomocy młodym ludziom z parafii.
Miał to być rodzaj przyjaznej szkoły, w której ludzie młodzie mogli stawać się “dobrymi chrześcijanami i uczciwymi obywatelami”.
Nie mniej ważne były jego działania na rzecz potrzebujących osób starszych, dla których otworzył dom spokojnej starości.
Zmarł 30 maja 1895 roku w wieku zaledwie 50 lat. Został kanonizowany przez papieża Jana Pawła II w 2001 roku.
Błogosławiony Józef Allamano zapoczątkowuje ośrodek misyjny
Józef Allamano urodził się w Castelnuovo d'Asti w dniu 21 stycznia 1851 roku: jest krewnym i uczniem świętego Józefa Cafasso, który był jego wujem.
Uczył się w Oratorium św. Jana Bosko na Valdocco (Turyn). Został wyświęcony na kapłana w 1873 r. i ukończył teologię na Papieskim Wydziale Teologicznym w Turynie. Cztery lata później, w 1880 r., został rektorem Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia (Consolata) w Turynie.
Pragnąc nieść Słowo Boże i konkretną pomoc najbiedniejszym ludziom, w 1901 r. założył Instytut Misjonarzy Matki Bożej Pocieszenia, z którego w następnym roku zostało wysłanych czterech misjonarzy do Kenii.
W 1910 r. założył Siostry Misjonarki Matki Bożej Pocieszenia.
Wierny swojej maksymie “Dobro czyni mało hałasu: wiele hałasu czyni mało dobra. Dobro musi być czynione dobrze i bez hałasu”, starał się uświadomić Kościołowi i społeczeństwu potrzebę i znaczenie działalności misjonarzy, prosząc o oficjalne ustanowienie dnia im poświęconego (zostało to spełnione w 1926 r. przez papieża Piusa XI).
Zmarł 16 lutego 1926 r. Został beatyfikowany 7 października 1990 r. przez papieża Jana Pawła II.
Błogosławiony Piotr Jerzy Frassati: będąc bogaty, oddał wszystko ubogim
Piotr Jerzy Frassati (Pier Giorgio Frassati), syn Alfredo Frassatiego, dyrektora gazety “La Stampa” i senatora, oraz malarki Adelaide Ametis, urodził się w Turynie 6 kwietnia 1901 roku.
Po ukończeniu klasycznego liceum w 1818 r. zapisał się na Politechnikę Turyńską, wybierając inżynierię mechaniczną ze specjalizacją w górnictwie. Zapytany o powód tego wyboru, Pier Giorgio odpowiedział, że chciał studiować, aby poprawić warunki pracy górników.
Jego głęboka wiara skłoniła go do zapisania się do FUCI (Włoskiej Federacji Uniwersytetów Katolickich) i do wytrwałej pracy w katolickiej organizacji charytatywnej “Conferenza di San Vincenzo”.
Środki, które posiadał, całkowicie przeznaczał na potrzebujących, stąd często był bez pieniędzy, bo wszystko oddawała ubogim.
W 1922 r. jego pobożność sprawiła, że został tercjarzem w zakonie dominikanów, jeszcze bardziej zwiększając swoje zaangażowanie na rzecz ubogich.
Zmarł 4 lipca 1925 r. na chorobę Heinego-Medina. Został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 20 maja 1990 roku.
Źródło: czasopismo “Airone”
