C.M. Paul
Emerytowani dyrektorzy Ośrodka Ashalyam, ks. Mathew Parakonath i ks. George Chempakathinal, wspominają o wsparciu, jakie siostry Misjonarki Miłości z pobliskiego Ośrodka “Shishu Bhavan” w Pilkhana okazały na początkach ich działalności. Matka Teresa udała się tam w 1991 r. z okazji poświęcenia pierwszego domu Ośrodka Ashalayam przy Belilious Road w Howarh i drugiego domu w Bhattnagar w 1995 roku. Matka Teresa uczestniczyła także w otwarciu Ośrodka Ashalayam dla dziewcząt, który został otwarty w 1993 roku, a który został powierzony opiece sióstr adoratorek. Do Bożego Narodzenia 1995 roku dzieci z tego ośrodka udawały się do Domu Marcierzystego, by tam śpiewać i świętować. Wtedy Matka Teresa przybywała tam, aby spędzić ten czas z dziećmi, rozdając wszystkim słodycze.
Ks. Lukose Cheruvalel: odpowiedź na wezwanie
Ks. Lukose Cheruvalel, założyciel i dyrektor Domu Snehalaya dla dzieci ulicy, przypomina sobie, że jego pragnienie pracy na rzecz tych dzieci dało znać o sobie w 1991 roku, kiedy to był dyrektorem Instytutu “Don Bosco School” w mieście Guwahati, w indyjskim stanie Assam. Ks. Lukose poprosił wtedy Matkę Teresę, by spotkała się z uczniami, i usłuszał w czasie rozmowy z Matką takie oto słowa zapewnienia: «Będziemy z wami współpracować. Moje siostry powierzą wam wszystkich chłopców ». To pragnienie stało się wyraźnym wezwaniem, kiedy ks. Lukose znajdował się na stadionie Netaji Indoor w Kalkucie, aby wziąć udział w pogrzebie państwowym Matki Teresy w dniu 13 września 1997 roku. Kiedy powrócił do Guwahati zrzekł się funkcji sekretarza arcybiskupa i zaczął udzielać się na rzecz dzieci ulicy. Siostry Misjonarki Miłości opiekowały się dziećmi z Ośrodka Snehalaya przez sześć miesięcy w ich domu w dzielnicy Baralumuk, w mieście Guwahati.
Salezjanie i misje Misjonarek Miłości w Jemenie
Salezjanie z Indii zostali poproszeni o prowadzenie misji w Jemenie w 1987 roku, kiedy to ojciec Giovanni Bernardo Gremoli OFM Cap. był wikariuszem apostolskim w Arabii. Salezjanie kapłani z inspektorii Bangalore pełnili tam posługę do 5 marca 2016 roku, kiedy to ostatni salezjanin pozostał w Jemenie, a był nim ks. Tom Uzhunnalil, który został już jakiś czas temu porwany. Tak oto ks. Tom poszedł śladami swojego wujka, ks. Mathewa Uzhunnalila, który był pioniorem misji w Jemenie.
W 1986 r. ks. Joseph Kezhakkekara, ówczesny inspektor Kalkuty, poprosił Matkę Teresę, aby ta spotkała się z członkami Kapituły Generalnej i przemówiła do nich w Domu Generalnym w Rzymie. Przemawiając do około 200 salezjanów – ojców kapitulnych pochodzących z ponad 90 inspektorii, reprezentujących ponad 120 krajów, Matka Teresa skierowała niespodziewany apel do ówczesnego Przełożonego Generalnego – ks. Egidio Viganò.
«Matka Teresa powiedziała: “Chciałabym, aby Zgromadzenie Salezjańskie pomogło moim siostrom, które pracują w Jemenie"». Tak to wspomina ks. Kezhakkekara, który wtedy pracował w Nowym Delhi, a który dadał: «Wychodząc z Wielkiej Auli Domu Generalnego, ks. Viganò poprosił natychmiast inspektora Bangalore, ks. Thomasa Thayyila, o wysłanie kapłanów do Jemenu».
Parafia “Auxilium” w Kalkucie i Matka Teresa
Proboszcz, który posługiwał w parafii “Auxilium” od 1974 roku, ks. John Puthiyedathuchalil, stwierdził: «Nasza parafia jest dumna z czterech ośrodków Matki Teresy, które znajdują się na jej terenie: hangaru, w którym Matka Teresa zapoczątkowała swoją sieć ośrodków w 1950 r. w Motijheel, a który dzisiaj obejmuje opieką około 600 rodzin katolickich, w Prem Dan i Shanti Dan, ośrodków prowadzonych przez Misjonarki Miłosirdzia i kompleksu Deepshikha, który mieści również ośrodek resocjalizacji dla chorych na AIDS, a prowadzony jest przez kapłanów misjonarzy miłości».
Ks. Kuzhipala Sebastian, były proboszcz “Auxilium”, był bliskim współpracownikiem Matki Teresy. W 1990 r. założył wspólnotę chrześcijańską Hathgachia, którą władze gminne Kalkuty starały się rozwiązać, chcąc pozostawić biednych chrześcijan bez dachu nad głową. Ks. Kuzhipala poprosił wtedy Matkę Teresę, by ta zdecydowanie zainterweniowała powstrzymała wielkie koparki, które przybyły po to, aby zburzyć ten ośrodek.
A potem ks. Kuzhipala, jako proboszcz parafii w Berhampore, umieścił figurę naturalnej wielkości przedstawiającą Matkę Teresę przed Biurem magistratu w dystrykcie Murshidabad, w stanie Bengal Zachodni, z okazji dziesiątej rocznicy śmierci Matki, co miało miejsce w 2007 roku w powiązaniu z trzydniowymi obchodami poświęconymi Matce Teresie w ramach Międzynarodowego Festiwalu Filmowego, który odbywał się w architektonicznym kompleksie “Rabindra Bhavan”.
Misje w stanie Arunachal i Matka Teresa
Z początkiem 1977 roku w Arunachal, stanie północno-wschodnich Indii, działalność instytucji chrześcijańskich została zakazana. Młodzi kapłani salezjanie: ks. Jose Chemparathy (z miasta Itanagar), ks. Job i ks. George Palliparambil (obecnie biskup w dystrykcie Miao, w stanie Arunachal) na początku 1980 roku pracowali w mieście Borduria, w stanie Arunachal. Z okazji spotkania, które miało miejsce przypadkowo w Kalkucie w 1966 roku, Matka Teresa powiedziała ks. Chemparathy’emu o swoim pragnieniu, którym było wysłanie Sióstr Misjonarek do stanu Arunachal. W 1992 r. Misjonarki Miłości otworzyły swój pierwszy dom w Pappunalla, blisko Naharlagan, w okolicy Itanagar, stolicy stanu, a drugi dom – w Borduria, który to Matka Teresa odwiedziła w 1993 roku.
Matka Teresa i arcybiskup Menamparampil
Emerytowany arcybiskup Thomas Menamparampil z Guwahati wspomina, że Matkę Teresę spotkał w 1958 roku, kiedy był studentem w seminarium salezjańskim w Bandel. Kiedy skończył swoją posługę biskupią diecezji Dibrugarh i zaraz potem, jak został mianowany arcybiskupem Guwahati, towarzyszył Matce Teresie w podróży samochodem z Guwahati na poświęcenie pierwszego kościoła w stanie w Arunachal, w Bordurii, w 1993 r. Matka Teresa zrezygnowała wtedy z zaproszenia papieża Jana Pawła II na Światowe Dni Młodzieży w Denver, by udać się właśnie do Arunachal.
«Matka Teresa przekazała mi siedem domów zakonnych w diecezjach Dibrugarh i Guwahati» powiedział arcybiskup. Pamięta również, że Matka Teresa rzuciła cudowny medalik Maryi za mur berliński i po upadku muru berlińskiego, co miało miejsce 1989 roku, powołała do życia 15 domów zakonnych w krajach byłego Związku Radzieckiego (zalecając 15 dziesiątek świętego Różańca).
Inni salezjanie i Matka Teresa
Salezjański inspektor Guwahati i przewodniczący Konferencji Zakonników Indii, ks. Thomas Vattathara, wspomina o cudownym uzdrowieniu, jakie miało miejsce za wstawiennictwem Matki Teresy. On także opracował kalendarz wydarzeń państwowych i religijnych uczczenia kanonizacji Matki Teresy w Kalkucie w dystrykcie Guwahati. Na kanonizację do Rzymu uda się z grupą znanych artystów ze stanu Assam.
Wśród kapłanów, którzy często głosili rekolekcje dla Misjonarek Miłości, znajdują się: ks. Sebastian Champanil i ks. James Mathew Kalapurayil.
Matka Teresy i jej siostry odwiedzały często historyczne sanktuarium Maryi Patronki Dobrej Podróży w Bandel, które obsługiwali salezjanie kapłani. Dyrektor, ks. Thomas Kayyalackal, towarzyszył Matce Teresie w czasie wizyty w “St John’s School” w Bandel w 1995 roku, kiedy to miały miejsce obchody 125-lecia istnienia szkoły i zorganizował przyjęcie na cześć Matki Teresy.
Zaś ks. Jacob Iruppakaattu z “Nitika Communications Calcutta” zrealizował i wydał pierwsze CD z 10 piosenkami poświęconymi Matce Teresie opatrzone tytułem "Flame in the Slum (Płomień w slumsach) w 1997 r., zalediwe 60 dni po śmierci Matki Teresy.
Natomiast w 2003 roku, z okakzji beatyfikacji Matki Teresy, ówczesny dyrektor “Nitika” ks. C. M. Paul zrealizował 16-minutowe wideo w dziewięciu językach, które są w użyciu w Indiach, z rzadkimi zdjęciami Matki Teresy, pt. “Błogosławiona Teresa z Kalkuty”. Ten film krótkometrażowy został zapezentowany na rozpoczęcie MTIFF 1 & 2 (Mother Teresa International Film Festival), który ks. Paul powołał do życia i którym kierował od 2003 do 2007 roku.
Byli wychowankowie salezjańscy i Matka Teresa
Wśród byłych wychowanków, którzy byli związani z Matką Teresą, należy wymienić przewodniczącego Międzynarodowej Komisji “Mother Teresa International Award Committee”, pana Aruna Anthony Biswasa, i administratora Domu Sztuki Religijnej, “Church Art Kolkata”, pana Subrata Ganguly, znanego wykonawcę figur Matki Teresy, wśród których znajduje się figura naturalnej wielkości wykonana w brązie, a która została umieszczona w Domu Arcybiskupim w Kalkucie w dniu 26 sierpnia 2016 r. Odsłonięcia tej figury, w perspektywie bliskiej kanonizacji Matki Teresy, dokonał premier stanu Bengal, pan Mamata Banerjee.
https://www.infoans.org/pl/dzialy/reportaz/item/1669-kalkuta-wspolpraca-w-ramach-dziela-pomocy-na-rzecz-dzieci-ulicy-czesc-ii#sigProId745ba328de
