Po rozpoczęciu spotkania i poprowadzeniu modlitwy przez Księdza Inspektora, przeszliśmy do prezentacji poszczególnych wspólnot. Opowiedzieli o sobie: salezjanie (Towarzystwo św. Franciszka Salezego, SDB), siostry salezjanki (Instytut Córek Maryi Wspomożycielki, FMA/CMW), Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników (SSW), Byli Wychowankowie Salezjańscy (BWS), Ochotniczki Księdza Bosko (VDB), członkowie Stowarzyszenia Maryi Wspomożycielki Wiernych (ADMA) oraz siostry michalitki (Zgromadzenie sióstr św. Michała Archanioła, CSSMA), które wraz z księżmi michalitami również należą do naszej licznej rodziny.
Pojawili się także przedstawiciele oratoriów z naszej inspektorii, którzy obradowali podczas spotkania IRM-u. Na całym świecie jest ponad 30 różnych grup, które żyją we wzajemnej jedności i kontynuują posłannictwo, które zapoczątkował św. Jan Bosko.
O ile znamy SDB, FMA, BWS i SSW, to czy wiecie, czym charakteryzują się VDB czy ADMA? Otóż Ochotniczki to grupa konsekrowanych kobiet, które żyją w świecie. Składają 3 śluby (czystości, ubóstwa i posłuszeństwa). Ich Instytut został utworzony w 1917 przez bł. Filipa Rinaldiego w Turynie, a w Polsce za początek uważa się 1972 r. Panie pracują w przeróżnych zawodach, ale zachowują dyskrecję co do swego powołania. Spotykają się we Wrocławiu. Natomiast ADMA została założona przez ks. Bosko dla wzbudzania większej czci do Jezusa eucharystycznego i Maryi Wspomożycielki Wiernych. Zatwierdzona w 1869 i jest integralną częścią Towarzystwa św. Franciszka Salezego. Swoją siedzibę mają m.in. w Twardogórze. Siostry michalitki łączą postawę uwielbienia Boga z pracą katechetyczną, wychowawczą i społeczną. Zgromadzenie założył bł. ks. Bronisław Markiewicz przy współudziale Sługi Bożej m. Anny Kaworek. Podstawą życia sióstr są dwie zasady: Któż jak Bóg i powściągliwość i praca.
Po prezentacji, konferencję wygłosił ks. dr hab. Jarosław Wąsowicz SDB. Przedstawił postać abpa Antoniego Baraniaka, salezjanina niezłomnego, sekretarza prymasa Augusta Hlonda (także salezjanina) i dyrektora sekretariatu Prymasa Tysiąclecia, Stefana Wyszyńskiego. Lista jego zasług i osiągnieć jest bardzo długa, ale największym dowodem jego wierności Bogu i Ojczyźnie była postawa podczas aresztowania oraz bezlitosnych przesłuchań w więzieniu na warszawskim Mokotowie. Komuniści chcieli wymusić na biskupie Baraniaku zeznania obciążające kard. Wyszyńskiego Posługiwali się okrutnymi torturami, biciem i głodzeniem. Ale on się nie złamał, nie zdradził. Wytrwał do końca dzięki łasce Bożej. Przetrzymał 27 miesięcy najgorszych tortur w więzieniu. Przez całe swoje życie pamiętał o rodzinie salezjańskiej, której przecież był częścią. Został ogłoszony patronem roku 2024 przez polski Sejm.
Nie mogło zabraknąć wspólnej Mszy Św., najważniejszego punktu tego spotkania. Po niej udaliśmy się na obiad i pracę w grupach, gdzie podsumowaliśmy najważniejsze dla nas postawy niezłomnego salezjanina. Jest to bez wątpienia wierność Bogu, Maryi i Ojczyźnie, miłość do nich oraz powołanie salezjańskie, o którym nigdy nie zapomniał.
To był bardzo rodzinny czas, gdzie zawiązywaliśmy nowe relacje i umacnialiśmy już istniejące. Dobrze mieć taką liczną rodzinę!
Kamila Radożycka SSW Wrocław
