Ks. Jose Kuruvachira, przełożony indyjskiej inspektorii Dimapur, moderator wczorajszego dnia obrad, prowadził na forum ogólnym dwie sesje przedpołudniowe, które w całości dotyczyły 15 propozycji, jakie przedstawiła kapitulnym komisja prawna w poniedziałkowe popołudnie, 2 marca.
Było wiele wypowiedzi w auli, a ci, którzy, z racji ograniczonego czasu, nie mogli w pełni wypowiedzieć się publicznie, mogli to uczynić w formie pisemnej. Potwierdza to wielkie zaangażowanie uczestników Kapituły.
Wśród zagadnienień, które były przedmiotem obrad, a co do których wypowiedziało się wielu kapitulnych, znalazły się te, które dotyczyły zainteresowania Komunikacją Społeczną w najbliższych latach na poziomie centralnym Zgromadzenia, z wyrażeniem różnych opinii dotyczących bardziej odpowiedniego sposobu funkcjonowania takowej i nadania większej wagi oraz zadbania o większą skuteczność tego sektora; jakkolwiek wszyscy byli zgodni co do tego, że ta pozostaje nadal kluczowa dla salezjańskiego posłannictwa wśród ludzi młodych, którzy na całym świecie są doskonale oswojeni ze światem cyfrowym, który stanowi ich stały habitat.
Wiele wypowiedzi dotyczyło również sposobu, w jaki Zgromadzenie powinno odnosić się na poziomie centralnym do Rodziny Salezjańskiej, a także – odpowiedniej animacji i formacji, która jest niezbędna, aby salezjanie właściwie umieli się w niej znaleźć, zgodnie z tym, czego domagają się Konstytucje (art. 5). Łączyły się z tym pewne propozycje dotyczące powołania odpowiedniej dyskasterii, a także inne, opowiadające się za pozostawieniem już istniejącego Sekretariatu i wyposażeniem go w dodatkowe elementy, które umożliwią jeszcze większą skuteczność na polu animacji.
Trzecim obszarem, który skupił szczególną uwagę uczestników Kapituły, była seria propozycji dotyczących trwania kadencji członków Rady Generalnej, zwłaszcza radców sektorów i regionów, jak również – sposobu wybierania Przełożonego Generalnego, jego wikariusza i innych członków Rady. Opinie i sugestie, jakie wyraziła komisja prawna – czyniąc to w odpowiedzi na uwagi, jakie napłynęły od Kapituł inspektorialnych, Rady Generalnej i poszczególnych salezjanów – wykazały, że dla niektórych posługa obejmujące najwyższej dwie kadencje jest wystarczająca, by dać z siebie to, co najlepsze, i pozwolić innym robić to samo; natomiast według innych kapitulnych, nie należy ograniczać swobody wyboru na forum zgromadzenia kapitulnego, ograniczając ją wyłącznie do czasu czy warunków, które muszą być spełnione w tym względzie.
A więc można było mówić o różnych opiniach, co potwierdziło bogactwo doświadczeń i wrażliwości, jakie daje o sobie znać w czasie tak ważnego wydarzenia, jakim jest Kapituła Generalna. Z każdym dniem daje się coraz bardziej odczuć, że zgromadzenie kapitulne, niczym jedno ciało, staje się coraz bardziej świadome wielkiej odpowiedzialności, jaka została mu powierzona, i w różny sposób bierze na siebie ten ciężar jako główny protagonista drogi KG28.
