Jako że ten podręcznik powstał nie tylko z myślą o dyrektorach, ale także o wspólnotach, ten przyjął również nowy tytuł: Animazione e governo della comunità: il servizio del direttore salesiano (“Animacja i zarząd wspólnotą: posługa salezjańskiego dyrektora”). Pragnieniem Przełożonego Generalnego bowiem jest , aby każdy salezjanin otrzymał egzemplarz tego podręcznika.
Termin “wspólnota”, jaki pojawia się w tytule, ma wiele znaczeń: odnosi się do wspólnoty zakonnej, ale także do wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej. Znajduje to wyraz w samej strukturze podręcznika: pierwsza część odnosi się do tożsamości salezjanów jako osób konsekrowanych, druga – do wspólnoty zakonnem, a trzecia – do posłannictwa dzielonego wraz z licznymi świeckimi i członkami Rodziny Salezjańskiej, aktywnie działającymi w inspektoriach.
Wspólne posłannictwo nie prowadzi wcale do zagubienia czy zaniku tożsamości, wręcz przeciwnie, pierwsze część, dotycząca tożsamości salezjanów jako osób konsekrowanych, bardzo dobrze łączy się z trzecią, odnoszącą się do wspólnoty wychowawczo- duszpasterskiej. Druga część być może w większym stopniu zbliża się do wersji podręcznika z 1986 roku. W duchu Soboru Watykańskiego II, w odpowiedzi na zachętę Nowe wino, nowe bukłaki, spotykamy tam silną świadomość co do tego, że współczesna władza musi uwzględnić dynamikę braterstwa. Rozeznanie wspólnotowe, bardzo dobrze ukazane w filmie “Ludzie Boga” (2010), opowiadającym o Christianie de Chergé i mnichach z Tibhirine, stanowi pewną dynamikę związaną ze wspólnym życiem, która dyrektorowi i wspólnocie salezjańskiej musi leżeć na sercu.
Rewizja podręcznika dyrektora, który teraz może być określony jako “Podręcznik wspólnoty”, została zlecona przez poprzednią Kapitułę Generalną, KG27. Poprzedni tekst był z 1986 r. W nowej wersji starano się połączyć treści różnych Kapituł generalnych, nauczanie przynajmniej trzech papieży, różnych przełożonych generalnych, dokumenty Kościoła i Zgromadzenia, uwzględniając przy tym rewolucję cyfrową.
Ten proces rewizji obejmował odpowiednie kwestionariusze, które zostały przesłane do dyrektorów, inspektorów i członków ich Rad, a także odpowiedzi wypracowane wspólnie przez grupy dyrektorów danej inspektorii, do czego doszły dwa seminaria międzynarodowe, opracowanie wersji roboczej przez zawężoną grupę redakcyjną, z czym wiązały się różne etapy robocze z opracowaniem wersji roboczych. W to wszystko byli także zaangażowani członkowie Rady Generalnej. 21 kwietnia 2019 roku Przełożony Generalny wraz z członkami swojej Rady zatwierdził definitywny tekst podręcznika.
Ks. Ivo Coelho SDB
Radca generalny ds. formacji
