Napisano, że celem każdego działania salezjańskiego duszpasterstwa młodzieżowego oferowanego młodemu człowiekowi, jest “budowanie osobowości, dla której kluczowym odniesieniem jest Chrystus; jest to odniesienie, które, stając się wyraźne i stopniowo zakorzeniane we wnętrzu, pomaga młodemu człowiekowi ujrzeć historię Jego oczyma, wybierać i kochać jak On, żywić nadzieję jak On żywił, przeżywać w Nim zjednoczenie z Ojcem i Duchem Świętym”. I z tej perspektywy trzeba spojrzeć na pracę duszpasterską na uniwersytecie z salezjańską tożsamością.
Refleksja, dotycząca duszpasterstwa akademickiego, stanowi wspólny punkt programu IUS na poziomie światowym, a tego typu spotkania pozwalają na wymianę myśli i promują różne propozycje na kontynencie, stawiając czoła wyzwaniom, jakie się pojawiają na rozmaitym polu. W spotkaniu uczestniczyli: Mario Olmos SDB, członek ekipy animacji IUS Ameryki; Antonio Wardison, odpowiedzialny za sektor duszpasterstwa IUS Ameryki oraz 15 delegatów z różnych krajów.
Ks. Marcelo Farfán, koordynator generalny IUS, stwierdził, że salezjanie budują własną wizję Kościoła: “Uniwersytet w duszpasterstwie, a nie uniwersytet, który realizuje jedynie duszpasterstwo. Oznacza to, że trzeba przede wszystkim wykorzenić ideę, iż duszpasterstwo to tylko sektor, program akademicki, przyjmując przeciwną koncepcją, a mianowicie, że odnosi się ono do całego programu akademickiego, w którym przeplatają się ze sobą różne aspekty, plany strategiczne, programy formacji wykładowców...”.
“Dyskurs o duszpasterstwie jest być może najważniejszy w środowisku katolickiej i salezjańskiej uczelni, ponieważ dotyczy tożsamości i misji tej instytucji. Przykro, że nadal myślimy, iż te dwa aspekty nie są ze sobą powiązane, podczas gdy w rzeczywistości duszpasterstwo i środowisko akademickie to jedna rzeczywistość” – dodał ks. Farfán.
Porządek dnia tego spotkania przewidywał prelekcje na takie tematy, jak: “Diagnoza: formacja animatorów duszpasterstwa akademickiego”, “Koncepcja salezjańskiego duszpasterstwa akademickiego” i “Program formacyjny pastoralistów: zasadnicza baza i metody”.
