W inspektorii FIN ten cały proces rozpoczął się od Kapituły Inspektorialnej 2016, angażując całą wspólnotę inspektorii, wszystkie szkoły i parafie, łącznie ze świeckimi współpracownikami w posłannictwie, doprowadzając do przyjęcia pełnej agendy inicjatyw, które należy podjąć:
- Mianowanie salezjanina, który zająłby się w pełnym wymiarze godzin wyłącznie promocją powołań, przygotowując, monitorując i oceniając program powołaniowy.
- Mianowanie salezjanów, którzy tworzyliby ekipę animacji powołaniowej inspektorii; ta liczyłaby 10 osób, a wśród nich także kilku świeckich.
- Sygnalizowanie i informowanie wszystkich salezjanów o sytuacji powołaniowej inspektorii.
- Organizowanie salezjańskiego spotkania dotyczącego animacji powołaniowej (ang. SAVE).
- Opracowywanie i rozpowszechnianie materiałów promujących salezjańskie powołanie za pośrednictwem wszystkich rodzajów mediów, z pomocą wspólnoty postnowicjackiej.
- Rozpowszechnianie plakatów powołaniowych, ze zwróceniem szczególnej uwagi na parafie z diecezji Laguna, szkoły parafialne i inne szkoły prowadzone przez zgromadzenia żeńskie, gdzie nie ma zgromadzeń męskich.
- Promocja kultury powołaniowej w mediach społecznościowych poprzez kreatywną i interaktywną stronę internetową.
- Zamieszczanie ogłoszeń związanych z promocją powołaniową w takich pismach, jak “Euchalette” i “Family Matter Magazine”.
- Zaproponowanie każdemu salezjaninowi, by zachęcał kandydatów, których uzna za odpowiednich, do formacji.
- Współpraca w sieci z Komisją Episkopatu ds. Powołań oraz kierownikami ds. powołań z Filipin w celu odpowiedniej koordynacji, wsparcia i propagowania działalności w tym względzie.
- Organizowanie kolokwiów powołaniowych oraz rekolekcji/dni skupienia dla nastolatków z ostatnich klas szkoły średniej, z placówek salezjańskich i nie tylko.
- Odprawianie Mszy św. w strukturach salezjańskich i nie tylko.
Motywację dla salezjanów stanowi tutaj nie tylko zmniejszająca się liczba nowych powołań konsekrowanych, ale przede wszystkim – nagląca potrzeba ożywienia prawdziwego “duszpasterstwa młodzieżowo-powołaniowego”, jak to zakłada Kościół i Zgromadzenie w “Ramach odniesienia dla salezjańskiego duszpasterstwa młodzieżowego”.
Także modlitwa do Najśw. Serca PJ (O Cor Iesus Sacratissimo), którą ułożył bł. ks. Michał Rua, a która została rozpowszechniona wśród salezjanów i świeckich zaangażowanych na tym szczególnym polu, może stanowić mały, codzienny wyraz “kultury powołaniowej”: “O Najświętsze Serce Jezusa, ześlij pobożnemu Towarzystwu Salezjańskiemu wielu dobrych i gorliwych robotników, i pomóż im wytrwać. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas!” (O Cor Jesu Sacratissimum, ut bonos et dignos operarios piae Salesianorum Societati mittere et in ea conservatore digneris. Te rogamus audi nos!).
Źródło: AustraLasia
