W swojej homilii ks. Bonhomme przypomniał wszystkim wiernym o znaczeniu życia duchowego dla chrześcijan, kładąc nacisk na uświadomienie sobie, iż trzeba być przygotowanym na spotkanie z Panem. Całe nasze istnienie należy do Boga: “Jeśli żyjemy, żyjemy dla Pana, jeśli umieramy, umieramy dla Pana”.

W czasie tej celebracji zostało przywołanych wiele wydarzeń i sytuacji związanych z osobami, które jeszcze z bólem wspominają to, co zdarzyło się osiem lat temu. Modlono się i wspominano również ponad 200 salezjańskich uczniów, którzy zginęli w tym dniu, a  także – salezjanina koadiutora Huberta Sanona, pierwszego salezjanina z Haiti, i innych trzech młodych salezjanów: Wilfrida Atismé, Valsainta Vilbruna i Pierre-Richarda René.

Tego samego dnia, po południu salezjanie udali się do Uniwersytetu w Quisqueya, gdzie zostali pogrzebani dwaj młodzi salezjanie, którzy zginęli w czasie tego trzęsienia. W specjalnej sali, w której ci zostali pochowani, odmówiono Nieszpory, modląc się za wszystkich studentów, którzy zginęli w tym miejscu, począwszy od tej trójki salezjańskich seminarzystów. Cały ten dzień upłynął w klimacie głębokiej zadumy i refleksji nad kruchością ziemskiego życia.

• Title Title
•  

Tweet