Jedni śpiewają pieśni, inni odmawiają różaniec, a jeszcze inni modlą się na klęczkach i płaczą w nowych kaplicach, które powstały w cieniu drzew, jako że nie ma miejsca na nie na terenie obozu. Za ławki służą drewniane płyty i pnie ściętych drzew. “Modlimy się każdego dnia, prosząc, by Bóg nas wysłuchał i nam przebaczył” – mówi jeden z uchodźców z Sudanu Południowego, który jest katechistą w jednej z pięciu kaplic, które otwarli salezjanie w Palabek. “Cierpienia, których doświadczamy, pewnego dnia się skończą, ponieważ Bóg będzie interweniować” – oświadcza.
Około 34 tys. uchodźców z Sudanu Południowego mieszka w mieście Palabek. Duszpasterstwo, prowadzone przez salezjanów w pięciu wspomnianych kaplicach, niesie nadzieję i bardziej jednoczy uchodźców, łącznie z tymi, w których rodzinach doszło do ofiar w wyniku starć. Te kaplice – dedykowane Księdzu Bosko, Maryi Wspomożycielce, Świętemu Krzyżowi, św. Danielowi Comboni i Matce Teresie – są używane jako miejsca nabożeństw liturgicznych, ale również odbywają się w nich różne spotkania o charakterze stowarzyszeniowym i społecznym, zwłaszcza z udziałem kobiet i dzieci.
“Straciliśmy nadzieję w Sudanie Południowym, ale Kościół nam ją przywraca” – powiedziała mama trójki dzieci, która przybyła do obozu w kwietniu, po tym jak jej mąż zginął w czasie walk. “Miałam koszmary, w których widziałam osoby, które zostały zamordowane. Kościół mi pomaga to wszystko przezwyciężyć. Kiedy odmawiam różaniec, znikają wszystkie moje problemy”.
Salezjanie angażują się w pomoc uchodźcom, co czynią poprzez posługę spowiedzi, a także ucząc uchodźców różnych technik uprawy roli i prowadząc dla nich kursy duchowości, by polepszyć ich warunki życia. “Udzielamy się, aby zainspirować i przywrócić nadzieję tym uchodźcom tutaj i na całym świecie” – stwierdził salezjanin misjonarz, który jest kapelanem w tym obozie. “I pomagamy również ubogim ludziom młodym i ich rodzinom poprzez edukację”.
Źródło: National Catholic Reporter
