Ks. García Morcuende spotkał się osobiście z każdym ze swoich współbraci, z którymi mógł porozmawiać o ich sytuacji osobistej, atmosferze wspólnoty i funkcjonowaniu domu w ogóle. Oprócz tego podał różne informacje o Zgromadzeniu, a także wygłosił konferencję, dzieląc się refleksją na temat salezjanina wychowawcy-duszpasterza we Wspólnocie Wychowawczo-Duszpasterskiej.
Dom formacyjny posiada sprzyjające warunki do realizacji swojej niezastąpionej i uprzywilejowanej funkcji, jaką jest wprowadzanie w salezjańskie życie zakonne. Już na pierwszy rzut oka można dostrzec powagę, z jaką podchodzi się do “kluczowego” doświadczenia związanego z całym życiem salezjańskim. Formatorzy są świadomi specyfiki tego doświadczenia i są dobrze przygotowani do realizacji tego zadania. Studium Konstytucji (postrzeganych jako fundamentalna lektura zaraz po Ewangelii, będącej szczególnym przedmiotem studiów w nowicjacie), życie liturgiczne Kościoła, modlitwa osobista i stałe korzystanie z posługi kierownika duchowego – są dobrze zadbane.
W nowicjacie dba się o formację integralną, biorąc pod uwagę wszystkie wymiary osoby, uwzględniając relację między człowieczeństwem a duchowością, nie zaniedbując żadnego z nich, co dotyczy relacji z Bogiem, z innymi, z samym sobą. Dba się o to, aby przylgnięcie do Pana i dar z siebie nabierały coraz bardziej wymiaru totalności.
Praktycznie biorąc, każdy nowicjat, w każdym zakonie czy zgromadzeniu zakonnym, ma w swoim centrum osobę Jezusa Chrystusa, modlitewną relację z Nim, formacyjne działanie Ducha Świętego, towarzyszenie i wsparcie w osobie magistra nowicjatu i wspólnoty formacyjnej. Trudności na drodze powołaniowej są okazją do wzrastania w integracji między powołaniem a życiem codziennym, a także do spojrzenia i dokonania rozeznania, które jest owocem wiary w działanie Pana we własnej historii powołaniowej.
Odnosząc się do tego kontekstu, radca pozytywnie ocenił również studium nauk humanistycznych w nowicjacie: stanowią one wielką pomoc w formacji w swojej funkcji pomocniczej w odniesieniu do innych narzędzi, pozwalając na przenikanie się dynamiki ludzkiej i duchowej.
Ks. García Morcunede wydał również pozytywną opinię, gdy chodzi o “żywą świadomość jedności życia zakonno-apostolskiego”. Program życia salezjańskiego obejmuje posługę charyzmatyczną, która jest równie ważnym elementem jak śluby czy życie wspólne, pod warunkiem, że to posłannictwo jest posłannictwem Zgromadzenia i stanowi jego rację bytu w Kościele i w świecie. Jego zdaniem, cała istota formacji nowicjusza zasadza się na zdrowej równowadze między tymi dwoma biegunami: poczuciem konsekracji i poczuciem własnej misji, co jest równie silne i żywotne.
Na zakończenie wizyty radca generalny ds. duszpasterstwa młodzieży pozostawił formatorom pewne wskazówki, które mogą pomóc w dalszym wzrastaniu w wierności salezjańskiemu powołaniu i posłannictwu.
