Na okazały kompleks, który powstał przy via Tuscolana, składa się m.in. duży kościół pod wezwaniem Maryi Wspomożycielki Wiernych; parafia została tam erygowana 25 marca 1932 r. przez Piusa XI. Kościół powstał na planie dużego krzyża łacińskiego, którego najdłuższe ramię mierzy 72 metry, a najkrótsze 40 metrów.
Świątynia została uroczyście konsekrowana 17 maja 1936 r., a od 1967 r. jest stolicą tytularną kolejno mianowanych kardynałów. Od kwietnia 1969 roku posiada godność bazyliki mniejszej.
Świątynia została zaprojektowana przez architektów, prof. Giulio Vallottiego z salezjańskiego biura technicznego i prof. Nicola Mosso z Turynu, w stylu wielkich rzymskich kościołów renesansu, i jako taka została ozdobiona freskami w latach 1957-1965 przez ks. Giuseppe Melle, salezjanina. Ten ostatni, oprócz tego, że był dobrym artystą, był także dobrym teologiem, a w bazylice przedstawił następujące tematyczne cykle malarskie: maryjny, eklezjalny, eucharystyczny i salezjański, nawiązując do słynnych “Stanze Rafaela” w Watykanie.
Fasada posiada dwie części. W dolnej cztery kolumny zwieńczone architrawem i tympanonem wieńczą główne wejście do świątyni. W górnej części zostało to powtórzone, jednak jest tylko dwie monumentalne kolumny, a zamiast drzwi znajduje się duże okno. Całość zwieńczona jest balustradą, w centrum której znajduje się posąg Wspomożycielki. Fasadę uzupełniają dwie dzwonnice, na których znajduje się łącznie osiem dzwonów.
W trójnawowym wnętrzu umieszczono liczne elementy symboliczne i tematyczne. Kopuła przedstawia anioły w scenie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Tambur przedstawia epizody z Pisma Świętego i dogmatów maryjnych. Dalej mamy czaszę, gdzie Najświętsza Maryja Panny króluje nad aniołami i ludzkością, a ponadto przedstawieni są apostołowie i ewangeliści, męczennicy, a na samym dole wyznawcy wiary i biskupi.
Główne sklepienie przedstawia zwycięstwa pod Lepanto (1571) i Wiedniem (1683), przypisywane Maryi Wspomożycielce. Wzdłuż boków znajdują się ilustracje przedstawiające pracę salezjanów (szkoły i misje) oraz obrazy i wydarzenia związane z najsłynniejszymi sanktuariami maryjnymi.
Na sześciu ołtarzach w bocznych kaplicach ks. Melle przedstawił tematykę eucharystyczną. Freski ukazują działanie trzech Osób Trójcy Świętej zjednoczonych w ofierze Syna, przywołanej w ofierze Mszy Świętej. Z kolei trompy ukazują sceny ze Starego Testamentu: dusze czyśćcowe; krew Baranka Paschalnego; ofiara Izaaka; chleb Eliasza; ofiara Melchizedeka; manna na pustyni.
Po lewej stronie transeptu znajduje się kaplica św. Jana Bosko. Na sklepieniu znajdujemy wymowny komentarz do “Witaj Królowo”: Ksiądz Bosko modli się do Maryi, aby po tym życiu, które jest padałem łez, okazała nam swojego Syna, Jezusa. Istotnie, pod kopułą trompe l’oeil ks. Melle przedstawia choroby, cierpienia i sceny związane I wojną światową.
Po przeciwnej stronie znajduje się kaplica św. Józefa. Patron Kościoła katolickiego opiera się na głowie Jezusa i błogosławi wiernych. Kartusz pod Madonną głosi: „Idźcie do Józefa”, zachęcając do zawierzenie przybranemu ojcu Jezusa.
I wreszcie mamy figurę Maryi Wspomożycielki, która dominuje w centrum absydy, z insygniami boskiej królewskości - koroną i berłem - które zostały pobłogosławione przez papieża Pawła VI w dniu 5 grudnia 1965 r., pod koniec Soboru Watykańskiego II.
Każdego roku, w uroczystość Maryi Wspomożycielki, Bazylika staje się miejscem serdecznego nabożeństwa zgromadzonego ludu, którego kulminacją jest procesja z fiigurą Wspomożycielki ulicami dzielnicy, na których można spotkać również odpustowe stragany i inne atrakcje.
