W tym roku jednak pojawił się nowy element, który je charakteryzował. W Ośrodku Duchowości w Sacrofano odbywały się w tym samym czasie zarówno rekolekcje, z naukami głoszonymi przez ks. Gianniego Ghiglione, z ponowną lekturą “Wspomnień Oratorium”, co było czynione w duchowym i charyzmatycznym wymiarze w kontekście obchodów 200. rocznicy snu Księdza Bosko z 9. roku życia, jak i rekolekcje indywidualne (osobiste) dla grupy 12 młodych współbraci, którzy wybrali taką formę.
Rekolekcje indywidualne (osobiste) to rodzaj doświadczenia, który leży u podstaw Szkoły Salezjańskiego Towarzyszenia Duchowego (SSA), która w kwietniu będzie miała swoją siódmą edycję, a w której uczestniczyło już ponad 160 salezjanów z siemiu regionów. W Szkole, która odbywa się na Valdocco i Colle przez 5 tygodni od kwietnia do maja dla osób języka angielskiego i od sierpnia do września dla osób języków neołacińskich (włoskiego, hiszpańskiego, francuskiego i portugalskiego), to tygodniowe doświadczenie jest bardzo intensywne i bardzo potem przydatne.
Na czym polegają te rekolekcje? Jest to czas ciszy, w którym osoby podejmujące takie ćwiczenia duchowe cztery lub pięć razy w ciągu każdego poświęcają jedną godzinę na modlitwę. Wspólnie celebrowana jest Eucharystia. Raz dziennie każdy uczestnik spotyka się ze swoim przewodnikiem, który sugeruje mu pewne fragmenty Pisma Świętego i ścieżki medytacji, które nie są z góry ustalone, ale odpowiadają temu, co dana osoba doświadcza w danym momencie swojej historii i duchowej drogi. I właśnie to, co zostało przeżyte w chwilach modlitwy poprzedniego dnia, kieruje dalszą drogą. Eucharystia, chwile modlitwy, spotkania z przewodnikiem, posiłki w ciszy. Resztę czasu reguluje ten rytm kontemplacji, z dużą przestrzenią na odpoczynek i kontakt z przyrodą.
Ogólnie rzecz biorąc, mowa tu o prostej ścieżce modlitewnej, pozwalającej stawić się danej osobie, z jej historią życia, przed Bogiem, pozostawiając Jemu główną inicjatywę, której przewodnik jest zwierciadłem; pozwala to odpowiednio rozeznać i wzmocnić to, czym każda z tych osób żyje w zażyłym dialogu z Panem.
Możliwość wspólnego przeżywania tych dwóch form rekolekcji może być darem, którym możemy wzajemnie siebie obdarować; każdy ma swój własny rytm i ścieżkę, a szanując wolność każdego serca, możemy wzajemnie się mobliliować i pomagać sobie w klimacie braterskim z pożytkiem dla naszej duszy. Św. Teresa z Avila mawiała, że różnice między naszymi twarzami są nieistotne w porównaniu z wyjątkowością i oryginalnością duszy każdego. Wspólne wędrowanie, z poszanowaniem tempa i chodu każdego pielgrzyma, przy jednoczesnym ukierunkowaniu się na ten sam cel, jest formą synodalności, która może posiadać swoją szczególną wartość formacyjną, istotną nie tylko na etapie formacji początkowej.
Dziękujemy ks. Gianniemu Ghiglione, panu Raymondowi Callo, koordynatorowi Szkoły Salezjańskiego Towarzyszenia Duchowego i ks. Jesusowi Marii Velasco, którzy mądrze towarzyszyli uczestnikom na tej ich duchowej drodze.
ks. Silvio Roggia
