Te miały miejsce w obecności Przełożonej Generalnej CSJ, siostry Emiliany Park i siostry Dafrosy Oh Yang Ja, członkini Rady Generalnej, w czasie Eucharystii, której przewodniczył przełożony salezjanów z wizytatorii Afryki Wielkich Jezior  pw. św. Karola Lwangi (AGL), ks. Pierre Célestin Ngoboka.

Dzień wybrany na obchody był świętem Ofiarowania Pańskiego i Światowym Dniem Życia Konsekrowanego, a był tym bardziej znaczący, że tego samego dnia w  prowincji Suwon również miało miejsce złożenie pierwszych ślubów, a w prowincjach Seul i Gwangju w Korei Południowej dwie siostry złożyły profesję wieczystą.

Zgromadzenie to jest owocem pracy ewangelizacyjnej misjonarzy salezjańskich, którzy przybyli do Japonii w 1926 roku. To zostało założone w 1937 roku i oficjalnie przyjęte do Rodziny Salezjańskiej w 1986 roku.

Jego założyciel, ks. Antonio Cavoli, salezjanin, i współzałożyciel, czcigodny sługa Boży ks. Vincenzo Cimatti SDB, byli jednymi z pierwszych misjonarzy salezjańskich w Japonii. Przed wyjazdem z Turynu otrzymali od ówczesnego przełożonego generalnego, ks. Filippo Rinaldiego, następującą rekomendację: “Jedynym sposobem, aby dotrzeć do ludzkich serc, a przynajmniej jedynym niezbędnym sposobem, jest miłość”, a następnie w Rzymie otrzymali specjalne błogosławieństwo od papieża Piusa XI. 

Dewizą Zgromadzenia jest “Beati Misericordes” (Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią, Mt 5,7) oraz “Docete Omnes Gentes” (Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu, Mk 16,15).

Charyzmat zgromadzenia opiera się na współczującej miłości Najświętszego Serca Pana Jezusa: tak jak Jezus okazywał miłosierdzie ludziom podczas swojego pobytu na ziemi, zwłaszcza tym, którzy cierpieli, tak samo zakonnice okazują miłosierdzie i dzielą się swoją miłością z bliźnimi.

Do 2010 roku Siostry Miłości Jezusa były obecne w 14 krajach na całym świecie: Japonii, Korei Południowej, Boliwii, Brazylii, Peru, Argentynie, Papui-Nowej Gwinei, Filipinach, Wietnamie, Chinach, Australii, USA, Niemczech i Włoszech. Kiedy na kontynencie azjatyckim, gdzie znajduje się większość sióstr, powołania gwałtownie spadały, Zgromadzenie odważyło się rozpocząć misję na kontynencie afrykańskim w 2011 roku, a konkretnie w Sudanie Południowym. Pięć sióstr pojechało założyć tam pierwszą wspólnotę w Dżubie, gdzie istniała potrzeba opieki medycznej i edukacji. W 2013 r. rozpoczęła się pierwsza wojna domowa i władze kościelne doradziły siostrom przeniesienie się do Kerepi, które wydawało się bardziej bezpieczne niż Dżuba.

W dniu 19 marca 2015 r. dwie siostry udały się do Loa, w pobliżu Kerepi, ale później konflikt zbrojny dosięgnął również i tego obszaru. Kiedy ludność cywilna zaczęła szukać schronienia w Ugandzie, siostry dołączyły do uchodźców i rozpoczęły swoją misję w Adjumani. Potem pewna kobieta zaoferowała im dom, choć był on bez żadnego wyposażenia. W ten oto naturalny sposób siostry stały się uchodźczyniami wśród innych uchodźców. Potem te chciały rozpocząć formację w Sudanie Południowym, ale było to niemożliwe, więc udały się na placówkę salezjanów w Atede, niedaleko Gulu, gdzie pomogły im w otwarciu ośrodku zdrowia, domu formacyjnego, a później ośrodka promującego kobiety.  

Formacja zakonna w Ugandzie rozpoczęła się w 2019 r. od dwóch aspirantek. Te dwie aspirantki przeszły przez cztery lata formacji i 2 lutego tego roku zostały pierwszymi afrykańskimi siostrami Zgromadzenia Sióstr Miłości Jezusa.

Obecnie siostry są obecne w 16 krajach na całym świecie w liczbie 900.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet