Na początku przedstawiła prelegentów koordynująca seminarium prof. Maria Laura Giacobello, wykładowca filozofii moralnej na Uniwersytecie w Mesynie, którymi byli: Marianna Gensabella, przewodnicząca sycylijskiej sekcji Włoskiego Instytutu Bioetyki i wykładowca bioetyki; Giuseppe Lo Paro, wykładowca ekologii, oraz ks. Gianni Russo, dyrektor “San Tommaso” i stowarzyszonej z Instytutem Szkoły Bioetyki i Seksuologii. Pod ich kierunkiem uczestnicy zastanawiali się nad filozoficznymi, naukowymi i duchowymi aspektami tej adhortacji, analizując niektóre “punkty zwrotne”.

Tło doktrynalne, jak wyjaśniła Gensabella, jest takie samo jak w Laudato si', “integralna ekologia, która nie neguje centralnej roli człowieka, ale radykalnie zmienia jego postrzeganie już nie jako właściciela ziemi, ale opiekuna, który otrzymuje ją jako dar i troszczy się o nią z odpowiedzialnością i miłością”. Papież w tej adhortacji, podając aktualne dane naukowe, wyrażając ostrą krytykę paradygmatu technokratycznego i leżących u jego podstaw ideologii, potępiając nieskuteczną politykę międzynarodową, akcentując potrzebę promocji dobra wspólnego poprzez bardziej efektywną działalność organizacji światowych na różnych poziomach, które łączą się z tym wzywaniem, apeluje o ponowne przemyślenie kryzysu klimatycznego jako problemu społeczno-globalnego, którego nie można rozwiązać za pomocą zwykłych technicznych środków zaradczych, ale który wymaga głębokiej zmiany kulturowej, prawdziwego nawrócenia ekologicznego, zarówno osobistego, jak i zbiorowego.

Dokonując przeglądu kluczowych punktów dokumentu, ks. Russo przypomniał o pilności kwestii poruszonej już przez biskupów Stanów Zjednoczonych w 2019 r. oraz na Synodzie poświęconym Amazonii, który odbył się w Nairobi w 2022 r.: chociaż nie wszystkie katastrofy można przypisać globalnym zmianom klimatu, istnieją dowody na to, że niektóre zmiany klimatyczne spowodowane przez człowieka znacznie zwiększyły prawdopodobieństwo częstszych i bardziej intensywnych ekstremalnyc zjawisk.

Tak więc, podczas gdy paradygmat technokratyczny i możliwe modele rozwoju technologicznego i sztucznej inteligencji przedstawiają “nieograniczoną” perspektywę, powiedział prelegent, istnieje również skończoność zasobów naturalnych, która wymaga odpowiedniego zarządzania przez skuteczne globalne organizacje posiadające władzę w celu zapewnienia globalnego dobra wspólnego, wyeliminowania głodu i nędzy, broniąc podstawowych praw człowieka: “Ważne jest, aby pamiętać, że nie ma trwałych zmian bez zmian kulturowych i bez zmian w ludziach”.

Kontynuując, prelegent zaznaczył, że “w te sposób do dochodzi do wzmacniana jednego z fundamentów ekologii: środowiska stanowią zintegrowane i wzajemnie połączone systemy, w których składniki abiotyczne i setki tysięcy organizmów biologicznych, w tym ludzie, odgrywają istotną rolę we wzajemnym przetrwaniu”.

• Title Title
•  

Tweet