Ludzie są naszym największym kapitałem. Dlatego największą uwagę należy zwrócić na rozwój naszych zasobów ludzkich. Są ludzie, którzy są w stanie wygenerować pewną nadwyżkę, gdy chodzi o to, co jest potrzebne do zaspokojenia ich podstawowych potrzeb. Jednak wiąże się to również z odpowiedzialnością za bycie szafarzami tych zasobów, które Bóg im powierzył.
Z pewnością ubodzy są bliscy Bożemu sercu. Są jednak ludzie bogaci materialnie, którzy są ubodzy duchowo, emocjonalnie lub relacyjnie i którzy potrzebują uwagi i troski tak samo jak ludzie ubodzy materialnie. Niezależnie od tego, czy ludzie mają dużo, czy mało, wszyscy mają możliwość oddania swoich zasobów do Bożej dyspozycji. W ten sposób ludzie ubożsi nadal mogą doświadczać radości i satysfakcji z wnoszenia swoich prostych osobistych, materialnych i duchowych zasobów. Ludzie ci chętnie dzielą się swoimi historiami, zdjęciami, krótkimi filmami, osiągnięciami… ufając, że zostaną one wykorzystane w sposób odpowiedzialny.
Naszej działalności misyjnej nie można zredukować do pieniędzy, ponieważ jest ona większa niż pieniądze. Dlatego konieczne jest przejście od “zbierania funduszy” do “gromadzenia zasobów”. Misyjna mobilizacja zasobów jest przeciwieństwem żebrania. Jest to głoszenie tego, w co wierzymy, oferowanie ludziom możliwości zaangażowania się wraz z nami w naszą niezwykłą i radosną misję oraz zapraszanie ich do znaczącej współpracy na różne sposoby w dziele budowania Królestwa Bożego, które jest już obecne pośród nas. Zapraszając ludzi do udziału w konkretnym geście łagodzenia ubóstwa i głoszenia Ewangelii - wykorzystując swój czas, talenty i skarby - stają się oni częścią czegoś większego niż oni sami, obogacając swoje życie inspirującą wizją, nadając nowe znaczenie swojej przynależności do naszej ludzkiej rodziny.
Gromadzenie środków jest taką samą posługą jak sprawowanie sakramentów czy nauczanie katechizmu. Daje tym, którzy mają czas, talenty lub inne zasoby, duchową perspektywę. Istotnie, jeśli brakuje duchowości, gromadzenie środków staje się biznesem lub zwykłą agencją dystrybucji funduszy wśród potrzebujących. Głównym celem gromadzenia środków jest to, że oferując swoje zasoby, ludzie zbliżają się do Boga i znajdują się w nowej duchowej komunii z szerszą rodziną ludzką. Istotnie, kiedy ludzie przekazują swoje środki na stworzenie wspólnoty miłości, tworzą się trwałe relacje i wzrasta miłość. Jest to przejaw nowego życia.
Jako posługa, gromadzenie środków na misje bazuje na modlitwie i podejmowana jest z wdzięcznością. Modlitwa odkrywa ukryte motywacje tych, którzy mają zasoby i tych, którzy starają się je gromadzić. Modlitwa pozwala nam widzieć siebie i innych tak, jak widzi nas Bóg. Pogłębia świadomość Bożej dobroci, sprawiając, że w sercu człowieka wzrasta duch wdzięczności.
Jednocześnie gromadzenie środków misyjnych implikuje prawdziwe osobiste nawrócenie, głęboką zmianę w sposobie widzenia, myślenia i działania tych, którzy mają zasoby i tych, którzy starają się je gromadzić. Ludzie, którzy mają środki, stają się bardziej świadomi tego, że nawet pozornie niewielki akt hojności może przerodzić się w coś znacznie wykraczającego poza to, co można sobie wyobrazić. I odwrotnie, ci, którzy starają się gromadzić środki, są wezwani do lepszego zarządzania lub wykorzystania swoich obecnych zasobów, a także do sprawdzenia, czy ich bezpieczeństwo jest całkowicie złożone w Bogu. Istotnie, tylko wtedy, gdy jest się wolnym od przywiązania do środków, można swobodnie prosić innych o dzielenie się swoimi zasobami i być odpowiedzialnym za to, co się otrzymuje.
W Towarzystwie Salezjańskim istnieją cztery Prokury Misyjne ustanowione przez Przełożonego Generalnego (w Bonn, Madrycie, New Rochelle, Turynie) w celu gromadzenia środków na wspieranie działalności misyjnej całego Zgromadzenia. Ponadto wiele inspektorii utworzyło własne Inspektorialne Prokury Misyjne (Reg. 24). Faktycznie, priorytetem powinno być gromadzenie środków na poziomie lokalnym.
Należy zawsze pamiętać, że gromadzenie środków misyjnych ma na celu nie tylko wspieranie misji ewangelizacyjnej Zgromadzenia i całego Kościoła, ale także promowanie ducha misyjnego Księdza Bosko. Dlatego należy zapewnić, aby te środki były przeznaczone na wspieranie działań ewangelizacyjnych, formacyjnych i mających na celu promowanie i wspieranie animacji misyjnej w każdej lokalnej wspólnocie wychowawczo-duszpasterskiej i w każdej inspektorii.
Pytania do refleksji i dzielenia się:
W jaki sposób nasze gromadzenie środków może pomóc ludziom zbliżyć się do Boga?
W jaki sposób nasze gromadzenie środków może stać się animacją misyjną?
