Proces ten, realizowany w inspektoriach, w swojej pierwszej fazie służył poznaniu priorytetu i aktualności struktur oratoryjnych, rodzaju prowadzonych działań, różnych użytkowników inicjatyw, głównych problemów, z którymi trzeba się zmierzyć, sylwetki salezjanina i animatora, którzy przyczyniają się do rozwoju i zajmują się formacją osoby.
Ta refleksja nad oratorium świątecznym i codziennym, prowadzona w całym Zgromadzeniu, stwarza doskonałą okazją dla Sektora Duszpasterstwa Młodzieży do rewizji i uaktualnienia treści “Podstawy programowej”. Stanowi ona bogaty obraz rzeczywistości oratoryjnej, naznaczonej wielką elastycznością i wszechstronnością propozycji. Choć złożoność formy oratoryjnej jest dziś oczywista, można w niej odkryć tę samą intuicję i ducha pedagogicznego, jakie istniały przed laty.
Mamy do czynienia ze szczególnym czasem historycznym, pełnym bodźców, wyzwań i oczekiwań, w którym istnieją różnice warte rozważenia i przypomnienia, także z odwołaniem się do ostatnich danych. Wszyscy odpowiedzialni zgadzają się co do tego, że to pierwsze i typowe dzieło Zgromadzenia jawi się jako pilna i niezbędna propozycja dotycząca rozwoju osoby na poziomie relacji, realizowana poprzez zajęcia rekreacyjne, formację religijną i społeczną. Mowa tu o miejscu spotkania, relacji, środowisku zdrowej zabawy, przestrzeni, w której przeżywa się doświadczenia związane z różnorodnością, przyjęciem drugiego i przekazywaniem trwałych wartości, które można zabrać ze sobą w życie. Oratorium ma być domem dla wszystkich, którzy do niego uczęszczają.
Ponadto Oratorium nie może ograniczyć się do bycia “zbiornikiem” działań, ale musi odczuwać potrzebę konkretnych propozycji i stać się warsztatem formacyjnym. Zauważono, że młodzież, salezjanie i świeccy są coraz bardziej gotowi zainwestować czas i energię, aby wspólnie opracowywać bardziej zróżnicowane i konkretne propozycje formacyjne i animacyjne, dostosowane do potrzeb Wspólnoty Wychowawczo-Duszpasterskiej (WWD).
Mówienie dzisiaj o Oratorium - Ośrodku Młodzieżowym zakłada konieczne odniesienie do dzisiejszego świata młodzieży. Młodzi ludzie są w ruchu, w coraz to nowych i złożonych sytuacjach: znajdują się na krętych ścieżkach, w gąszczu złożonych i rozległych sieci przyjacielskich relacji. Są to dynamiki żywotne, żywe podwórko, stojące pod znakiem zainteresowań związanych z doświadczeniem młodych ludzi w różnych kontekstach Zgromadzenia.
Oratorium, będąc uprzywilejowaną i odpowiednią przestrzenią do głoszenia Ewangelii młodym ludziom, uznaje możliwość różnorodnego, wielokulturowego i wieloreligijnego członkostwa: nie stosuje w tym względzie żadnych wykluczeń i nie stawia jako warunku bycia osobą wierzącą czy otwartą na propozycje związane z wiarą.
