Na początku obrad ks. Juan Pablo Alcas, przełożony inspektorii peruwiańskiej, powitał wszystkich uczestników spotkania, doceniając wysiłek, jaki wszyscy włożyli, by wziąć w nim udział, uwzględniając zwłaszcza sytuację, w jakiej się znalazło Peru, gdy chodzi o niektóre prowincje. Podziękował również radcy generalnemu ds. formacji, który pozostał w Peru po zakończeniu Wizyty d’Insieme dla regionu Interameryka, aby wziąć udział we wspólnej refleksji z młodzieżą, świeckimi i Rodziną Salezjańską.

Następnie głos zabrał ks. García Morcuende, mówiąc, że jest szczęśliwy, że może przeżyć te dni spotkania ze wszystkimi obecnymi, zwłaszcza, że ta wizyta była planowana już w 2020 roku, ale musiała zostać przełożona ze względu na pandemię.

Podczas trzech dni pracy tematem rozważań była Wspólnota Wychowawczo-Duszpasterska (WWD). Ks. García Morcuende wyjaśnił, czym jest, jaki jest jej cel, jakie są jej konkretne funkcje, kto wchodzi w jej skład...

Następnie radca generalny ds. duszpasterstwa młodzieży wskazał na cztery podstawowe słowa, które określają WWD: refleksja, dialog, planowanie oraz ocena działań wychowawczych i duszpasterskich. Celem WWD, jak stwierdził dalej,  jest koordynacja i animacja służby jedności w ramach Salezjańskiego Programu Wychowawczo-Duszpasterskiego (SPWD) całego domu salezjańskiego. Wskazał też na główne jej funkcje, którymi są:  

–               wspieranie komunii i współpracy w odniesieniu do wspólnych potrzeb związanych z dziełem;

–               podtrzymanie komunii i współpracy z grupami Rodziny Salezjańskiej;

–               słuchanie i zwracanie uwagi na ogólne, kontekstowe potrzeby młodych ludzi na danym obszarze;

–               zapewnienie tożsamości salezjańskiej;

–               zachęcanie do wspólnej formacji, zwłaszcza w zakresie duchowości;

–               informowanie się i komunikowanie między wszystkimi środowiskami;

–               ustalenie wspólnych działań w ramach programu rocznego.

Na koniec swojego wystąpienia ks. García Morcuende zadał obecnym pytanie: “Co zatem odróżnia nas od innych instytucji?”. Z odpowiedzi wynikało, że:

–               każde dzieło salezjańskie jest domem, który przyjmuje;

–               w którym doświadcza się pedagogiki środowiska i gdzie znajduje się serdeczność, bliskość, zaufanie;

–               jest parafią, która ewangelizuje;

–               podwórko jest drugą kaplicą salezjańskiego domu;

–               oznacza przyjazną obecność, o dużej sile moralnej i emocjonalnej;

–               jest szkołą, która przygotowuje do życia. 

Wieczorem, przed zakończeniem pierwszego dnia obrad, ks. Uriel Jáuregui, delegat ds. salezjańskiego duszpasterstwa młodzieży w Peru, podzielił się następującą refleksją: “Doświadczamy nowych sposobów i stylów naszego charyzmatu. Musimy na nowo przemyśleć naszą drogę, nie tracąc z oczu naszych celów i zadań”.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet