„Ze smutkiem informuję, że papież emeryt, Benedykt XVI, zmarł dziś o godz. 9:34 w klasztorze Mater Ecclesiae w Watykanie. Dalsze informacje pojawią się tak szybko, jak to będzie możliwe” - czytamy w nocie dyrektora Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Matteo Bruniego, opublikowanej dzisiaj w godzinach porannych.
Już od kilku dni Biuro Prasowe informowało o pogarszającym się z powodu postępującego wieku stanie zdrowia Papieża seniora.
Sam Papież Franciszek chciał publicznie podzielić się wiadomością o pogarszającym się stanie zdrowia swojego poprzednika pod koniec ostatniej w tym roku audiencji ogólnej, 28 grudnia, kiedy to zaprosił do modlitwy za papieża emeryta, który był „bardzo chory”, aby Pan go pocieszał i wspierał „w tym świadectwie miłości do Kościoła aż do końca”. Na wszystkich kontynentach natychmiast mnożyły się inicjatywy modlitewne z przesłaniami solidarności i bliskości także z kręgu pozakościelnego.
Urodzony w 1927 roku w prostej i bardzo katolickiej rodzinie w Bawarii, Joseph Ratzinger był czołową postacią Kościoła ubiegłego wieku. Wyświęcony na kapłana razem z bratem Georgem w 1951 roku, dwa lata później został doktorem teologii, a w 1957 roku otrzymał uprawnienia do nauczania jako profesor teologii dogmatycznej. Uczył we Freisingu, Bonn, Münster, Tybindze i wreszcie w Ratyzbonie. Wraz z nim odchodzi ostatni z papieży osobiście zaangażowanych w prace Soboru Watykańskiego II. Ratzinger jako bardzo młody i już ceniony teolog uważnie śledził przebieg zgromadzenia jako ekspert kardynała Fringsa z Kolonii, który był bliski skrzydłu reformatorskiemu.
W 1977 r. Paweł VI mianował go w wieku 50 lat arcybiskupem Monachium, a kilka tygodni później mianował go kardynałem. W listopadzie 1981 roku Jan Paweł II powierzył mu kierownictwo Kongregacji Nauki Wiary. Był to początek wielkiej przyjaźni między polskim papieżem a bawarskim teologiem. Najważniejszym dziełem z tego okresu jest z pewnością nowy Katechizm Kościoła Katolickiego, praca, która trwała sześć lat i ujrzała światło w 1992 roku.
Po śmierci Jana Pawła II konklawe w 2005 r. powołało na jego następcę w ciągu niespełna 24 godzin kardynała w starszym już wieku – bo liczącego 78 lat - powszechnie cenionego i szanowanego nawet przez jego przeciwników. Z loggii Bazyliki św. Piotra Benedykt XVI przedstawił się jako "pokorny robotnik w winnicy Pańskiej". Początkowo nieśmiały, nie odżegnywał się od podróży: w czasie swojego pontyfikatu odbył ich wiele, podobnie jak jego poprzednik. Jednym z najbardziej wzruszających momentów była jego wizyta w Auschwitz w maju 2006 r., podczas której niemiecki papież powiedział: "Mówić w tym miejscu kaźni i niezliczonych zbrodni przeciwko Bogu i człowiekowi, nie mających sobie równych w historii, jest rzeczą prawie niemożliwą - a szczególnie trudną i przygnębiającą dla chrześcijanina, dla papieża, który pochodzi z Niemiec. W miejscu takim jak to, brakuje słów, a w przerażającej ciszy serce woła do Boga: Panie, dlaczego milczałeś? Dlaczego na to przyzwoliłeś?”. Benedykta XVI czekały trudne podróże, konfrontacja z galopującą sekularyzacją zdechrystianizowanych społeczeństw i wewnętrzną niezgodą w Kościele. Swoje urodziny obchodzi w Białym Domu wraz z Georgem Bushem Jr, a kilka dni później, 20 kwietnia 2008 r., modli się w “Ground Zero”, spotykając się z krewnymi ofiar z 11 września.
Jako papież nieustannie mówi o "radości bycia chrześcijaninem", a swoją pierwszą encyklikę poświęca miłości Boga - “Deus caritas est”. U początku bycia chrześcijaninem, jak pisze, nie ma decyzji etycznej ani wielkiej idei, ale spotkanie z wydarzeniem, z Osobą. Znajduje też czas na napisanie książki o Jezusie z Nazaretu, wyjątkowego dzieła, które ukaże się w trzech tomach. Wśród dokumentów, o których należy tutaj wspomnieć, jest Motu proprio dotyczące przedsoborowego mszału rzymskiego oraz ustanowienie ordynariatu, który miał umożliwić wspólnotom anglikańskim powrót do komunii z Rzymem.
Ostatnie lata jego pontyfikatu upływają pod znakiem ponownego wybuchu afery pedofilskiej i “Vatileaks”, czyli wycieku dokumentów wyjętych z papieskiego biurka i opublikowanych w książce. Benedykt XVI jest zdecydowany i twardy w rozwiązywaniu problemu "brudów" wewnątrz Kościoła. Wprowadza bardzo surowe przepisy przeciwko wykorzystywaniu dzieci, zwraca się do Kurii i biskupów z prośbą o zmianę mentalności. Posuwa się do stwierdzenia, że najpoważniejsze prześladowania dla Kościoła nie pochodzą od jego zewnętrznych wrogów, ale z grzechu wewnątrz niego. Kolejna ważna reforma za jego pontyfikatu ma charakter finansowy: to papież Ratzinger wprowadza w Watykanie zasady przeciwdziałające praniu brudnych pieniędzy.
W obliczu skandali i kościelnego karierowiczostwa niemiecki Benedykt XVI nie ustaje w wezwaniach do nawrócenia, pokuty i pokory. Podczas ostatniej podróży do Niemiec, we wrześniu 2011 roku, zaprosił Kościół do bycia mniej światowym. Stwierdził, że ten uwolniony od obciążeń i przywilejów materialnych i politycznych, może lepiej i w sposób prawdziwie chrześcijański poświęcić się całemu światu, może być naprawdę otwarty na świat.
Na konsystorzu zwyczajnym w dniu 11 lutego 2013 r. ogłosił rezygnację z posługi Biskupa Rzymu, Następcy św. Piotra, przy czym wakat wszedł w życie 28 dnia tego samego miesiąca.
Źródło: Vatican News
