Ta Zgromadzenie, założone przez salezjanina ks. George'a Puthenpura, Hindusa ze stanu Kerala, od 1970 r. misjonarza wśród rdzennej ludności Gwatemali, liczy obecnie około siedemdziesięciu sióstr zakonnych, profesek i nowicjuszek, z których 22 uczestniczą w obecnej Kapitule.
Jak poinformował nas ks. Puthenpura, Kapituła Generalna ma być okazją do refleksji i wyciągnięcia wniosków w kontekście zastanowienia się nad “wyjątkowym Planem, jaki Bóg nakreślił dla nas, zgodnie z Planem Zbawienia”.
Niniejsze Zgromadzenie na prawie diecezjalnym zrodziło się w sytuacji działalności setek tubylców, którzy z radością nieśli dobrą nowinę Ewangelii od wioski do wioski, mimo że 90% z nich było analfabetami. Również dziewczęta chciały uczestniczyć w tej misji, a taką możliwość stworzyło dla niech przybycie Córek Miłosierdzia.
15 września 1977 r. dziewięć “ochotniczek”, które mieszkały z tymi siostrami, a którymi opiekował się ks. George, rozpoczęło doświadczenie życia wspólnotowego w perspektywie uczynienia go czymś stałym, w samodzielnym domu. W maju ubiegłego roku ówczesny przełożony inspektorii salezjańskiej Ameryki Środkowej, ks. Ricardo Chinchilla, złożył nieoczekiwaną propozycję dotyczącą utworzenia tubylczej wspólnoty religijnej, informując o całej procedurze z tym związanej i zapewniając odpowiednie środki. To była opatrznościowa decyzja.
Tak oto w dniu 31 stycznia 1980 r. trójka dziewcząt z tej grupy wyraziła pragnienie utworzenia “małej wspólnoty”, której celem miała być służba braciom campesinos. 31 stycznia 1987 roku wspólnota została zatwierdzona przez biskupa Gerardo Flores Reyes, ówczesnego biskupa Verapaz, który przyjął także śluby 14 sióstr i dopuścił pierwsze trzy do ślubów wieczystych. Luisa Che została pierwszą przełożoną, a ośrodek “Talita Kumi” miał stać się najważniejszym dziełem zgromadzenia.
Ta “mała wspólnota” przesiąknięta jest dziś wyraźnym duchem inkulturacji: wszystkie siostry są autochtonkami, choć nie jest to wymóg ustawowy. Na początku większość z nich była niepiśmienna, ale nie przeszkodziło im to w przekazaniu całego bogactwa kulturowego. Ich apostolatem jest i pozostanie inkulturacja Ewangelii i pomoc swoim biedniejszym braciom i siostrom, co czynią poprzez katechezę oraz promocję ludzką i społeczną – zwłaszcza w odniesieniu do dziewcząt i kobiet – poprzez alfabetyzację, edukację w zakresie zdrowia, życia rodzinnego, ekonomii domowej, działalności rolno-pasterskiej i handlowej, co łączy się również z tworzeniem małych spółdzielni i możliwością odpowiednich mikrokredytów.
Zgromadzenie odzwierciedla więc zupełnie nowe doświadczenie, czyniąc to w imię swojego charakterystycznego i znaczącego motta: “Chrystus zmartwychwstał, takży my z Nim zmartwychwstaniemy”. Świeca wielkanocna stała się więc symbolem Wspólnoty.
Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej: https://fundaciontalitakumi.edu.gt
