Dokument ma na celu pogłębienie potrzeby odrodzenia się w jednym, coraz szerszym i bardziej gościnnym „my”, które obejmie tych wszystkich, którzy żyją w warunkach obcości, porzucając rozróżnienie między „my” i „innymi”, aby poczuć się częścią jednego ludu Bożego (por. Rdz 11, 1), do czego zachęcał ostatni Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy.
Tematyka tego dokumentu obraca się wokół siedmiu kwestii, mając na celu wsparcie prawdziwej kultury spotkania, uznanie obecności Boga w drugiej osobie, zwłaszcza w migrancie i uchodźcy, który przybywa z innego kontekstu kulturowego, przezwyciężając odmienność innej osoby, otwierajac się na słuchanie i przeżywając “katolickość” jako misję ewangelizacyjną w perspektywie komunii.
Tam, gdzie mowa jest w dokumencie o dobrych praktykach w tym względzie, przywołany został kard. Cristobal Lopez Romero, salezjanin, arcybiskup Rabatu w Maroku, który podjął inicjatywę dotyczącą podjęcia drogi synodalnej bazującej na spotkaniu i dialogu z muzułmanami. Wspomniany został rownież projekt salezjański, który jest realizowany w Madrycie i Sewilli, a który jest ukierunkowany na młodych uchodźców w celu ich pełnej integracji z lokalną społecznością.
Salezjańskie zaangażowanie zostało również docenione w regionalnych raportach, które dotyczą duszpasterstwa uchodźców w czasie pandemii, co miało na celu ukazanie dobrych praktyk realizowanych w lokalnych społecznościach w kontekście czterech czasowników, jakie zaproponował papież Franciszek: “przyjąć”, “promować”, “chronić” i “integrować”. Przede wszystkim zostały przybliżone praktyki, jakie są stosowane w trzech salezjańskich ośrodkach w Egipcie, w obozie dla uchodźców w Palabek, w Ugandzie, a także – projekt “Awalé”, realizowany w mieście Kartagena, w Hiszpanii.
Aby pobrać cały dokument z wytycznymi dotyczącymi duszpasterstwa międzykulturowego migrantów, wystarczy kliknąć tutaj.
