W swoim wykładzie prelegent odniósł się do czterech kwestii:
- Metanoia cyfrowa. Co się zmienia i co musimy zmienić w erze cyfrowej. Przyjmując, że epokę cyfrową można również uznać za wiek hiperkomunikacji lub hiperłączności, katecheza musi dążyć do stworzenia większych możliwości spotkania i bardziej owocnych relacji między katechumenem, katechetą i wspólnotą wiary, z uwzględnieniem cech ludzkich, kultury i dzisiejszego świata. Sieć musi zatem być rozumiana bardziej jako środowisko relacji niż jako narzędzie, a katecheza musi stawiać w centrum osobę, a nie książki czy doktrynę.
- Cyfrowi tubylcy: nowi protagoniści katechezy i uczenia się. Katechumenów należy postrzegać jako podmioty aktywne. Chodzi o zaproszenie ich do udziału, interakcji, współpracy i ostatecznie przejęcia odpowiedzialności. Katecheza musi być dynamiczna, z wykorzystaniem technologii cyfrowych, otwierająca na wiele innych działań, takich jak modlitwa, refleksja, dzielenie się osobistymi doświadczeniami wiary w sieciach społecznościowych i musi prowadzić do interaktywnego i komunikacyjnego spotkania z Bogiem i samym sobą.
- Cyberteologia. Myślenie i życie wiarą w środku rewolucji cyfrowej. Cyberteologia traktuje Internet jako locus theologicus, gdzie różne wizje społeczeństwa wydobywają ważne aspekty dla rozwijania refleksji. Bazując na teologii Soboru Watykańskiego II, można uznać sieć za teologiczne miejsce „znaków czasu”, ponieważ stanowi ona wielkie zjawisko, które naznacza współczesną historię. Dlatego katecheza nie może skupiać się tylko na teologicznej znajomości doktryn, ale powinna być bliska rzeczywistości katechumenów i dawać sensowne odpowiedzi na wiele pytań dotyczących codziennego życia ludzi, które dotyczą np. pandemii, wojny, ubóstwa...
- Pedagogia sieci: myślenie o katechezie w czasie Internetu. Katecheza nie powinna być rozumiana jako zwykłe przekazywanie treści, ale jako dzielenie się doświadczeniem życia w Bogu w każdym środowisku, online lub offline. Bo formowanie nie polega na przekazywaniu informacji, ale na uwiarygodnieniu przekazu i odpowiedniej edukacji, zwłaszcza w czasach fake newsów. Wszystko to znajduje swoje podstawy w osobistym świadectwie i postawach wychowawcy. W tym celu konieczne jest przejście od komunikacji jeden-do-wielu do stylu wielu-do-wielu, czyli przejście od logiki przekazu do logiki dzielenia się.
Po tym wykładzie uczestnicy, podzieleni na grupy, omawiali przedstawioną rzeczywistość, wyzwania i korzyści płynące z prowadzenia katechezy w erze cyfrowej w każdej inspektorii.
