„Podczas mojej pierwszej wizyty w jednej z naszych szkół, którą dotknął tajfun, odczułem silne przygnębienie. Ogarnęła mnie przytłaczająca niepewność i rozpacz, gdy obserwowałem ogromne zniszczenia na terenie całego kampusu (...) Teraz, po kilku tygodniach i odbytych wcześniej wizytach, sytuacja się tylko nieco zmieniła, to wszystko zachodzi bardzo powoli” – powiedział przełożony inspektorii Filipin Południowych (FIS), ks. Fidel Orendain.
Podczas jednej ze swoich ostatnich wizyt ks. Orendain mógł zapoznać się z trudnościami oraz wielką wolą zaangażowania ze strony salezjanów i ich współpracowników: „Ponieważ lekcje stacjonarne zostały zawieszone w szkołach od prawie dwóch lat, nauczyciele są zobowiązani do przyjścia do szkoły w celu wydrukowania lekcji i przekazania ich w pakietach rodzicom uczniów. Muszą stać w kolejkach do drukarek, które udało się ocalić w czasie tajfunu”.
„Połowa ich troski – kontynuuje ks. inspektor – skupia się na lekcjach, które muszą być wydrukowane, zaś druga połowa dotyczy ich jak najszybszego powrotu do domu w celu naprawy własnych domów: ponad jedna trzecia nauczycieli i pracowników szkoły straciła dachy swoich domów, nie mówiąc już o tym że możliwość zachorowania na Covid-19 nie przestaje być wciąż wielkim zagrożeniem”.
Z drugiej strony, gdy chodzi o kontekst salezjański, ludzie niestrudzenie pracują, aby pomóc najbardziej potrzebującym. I tak np. w dniu 29 stycznia, 44 dni po tym tajfunie, ks. Godofredo Atienza, były przełożony FIS i obecny szef Sekretariatu Rodziny Salezjańskiej FIS, reprezentując ks. Orendaina, udał się z wizytą solidarności na wyspy Olango do rodzin, które również należą do Rodziny Salezjańskiej jako członkowie Stowarzyszenia Maryi Wspomożycielki (ADMA).
„Wiele domów w Olango nie zostało jeszcze odbudowanych, a elektryczność nie została jeszcze przywrócona… Te rodziny bardzo cierpią, ponieważ większość ich domów została całkowicie zrównana z ziemią” – powiedzieli przedstawiciele lokalnego Biura Planowania i Rozwoju (PDO), którzy również wzięli udział w tej akcji pomocy.
Samo dotarcie do tych rodzin było bardzo trudne i wymagało podróży najpierw samochodem, a potem łodzią. Ale ekipie salezjańskiej udało się dotrzeć na miejsce, dostarczając pomoc, którą mogli przekazać dzięki wsparciu “Misean Cara” – Ruchu międzynarodowego na rzecz rozwoju misji z z siedzibą w Irlandii, a także – salezjańskiej inspektorii Irlandii.
„Pomimo tych wszystkich trudności ludzie wciąż mają szczery uśmiech na twarzach i oferują serdeczną gościnność. Ich odporność i nadzieja są widoczne. Damy radę!” – mówią na koniec członkowie PDO.
https://www.infoans.org/pl/component/k2/item/14627#sigProId3ff2209d66
