Bp Ernesto Coppo urodził się 6 lutego 1870 roku, nieco ponad 150 lat temu, w Stevani di Rosignano. Rozpoczął naukę w domu, który Ksiądz Bosko otworzył w Borgo San Martino. Wśród towarzyszy Ernesto znajdował się również młody Piotr Ricaldone z Mirabello. Obaj spotkali Księdza Bosko: to spotkanie zdecydowanie wpłynie na ich życie. Odbył formację w seminarium w Casale, a w dniu 7 sierpnia 1892 r. został wyświęcony na kapłana.
Następnego roku wstąpił do salezjańskiego nowicjatu w Foglizzo, zaś 4 października 1894 r. złożył śluby wieczyste na ręce bł. Michała Rua. W 1898 r., stając na czele grupy salezjanów kapłanów, udał się do Nowego Jorku, aby podjąć tam odważny i wymagający apostolat w służbie migrantów, którzy tam docierali – bardzo ubogich i bardzo licznych – w poszukiwaniu lepszego życia. “20 lat pracy misyjnej zużyło wszystkie siły ks. Coppo, które ten oddał w służbie emigrantów i ich dzieci, czyniąc to zarówno pod kątem religijnym, jak i społecznym i obywatelskim” – stwierdził po latach sam ks. Ricaldone. Po Nowym Jorku przebywał w wielu innych miastach amerykańskich, realizując salezjańską pracę duszpasterską.
To zaangażowanie, stojące pod znakiem wiary i służby najbardziej potrzebującym bliźnim, doprowadziło go w 1923 roku do Australii, do wikariatu apostolskiego Kimberley. Po przyjęciu święceń biskupich w Turynie powrócił do Kimberley, do pracy wśród miejscowych tubylców. Były to lata intensywnej pracy duszpasterskiej: odwiedzał odległe wioski, spotykał się z rodzinami, pomagał w zaspakajaniu ludzkich potrzeb związanych z pracą, edukacją, rozwojem, głoszeniem Ewangelii. Doświadczenie organizacyjne i duszpasterskie, jakie zdobył w Ameryce, wykorzystał w pracy z ludnością australijską.
Po powrocie do Włoch stał się wspaniałym animatorem misyjnym. Ks. Ricaldone, jego dawny kolega, który był potem przełożonym generalnym, tak go wspomina: “Biskup Coppo chciał, by go nazywano starym misjonarzem biskupem, i z niezmordowanym zapałem zachęcał słuchaczy do pomyślenia o potrzebach Kościoła na najbardziej odległych placówkach misyjnych”.
Do ostatniego tchnienia przeżywał dogłębnie swoją posługę kapłańską, kończąc swoją egzystencję ziemską w Ivrei w dniu 28 grudnia 1948 r. w wieku 78 lat.
Jego rodzinna miejscowość, do której bp Coppo powracał wielokrotnie, upamiętniła w 2020 roku 150. rocznicę jego urodzin, wskazując go jako niezwykle aktualny przykład zanngażowania misyjnnego i pasji ewangelizacyjnej: ze względu na jego mądrą pracę wśród migrantów w Ameryce; wsparcie i promocję rdzennych ludów Australii; cierpliwą i serdeczną miłość do tych wszystkich, których spotkał również we Włoszech.
