Kiedy pandemia dotarła do Chile, salezjanie współpracownicy wysłali list do wspólnot lokalnych, zachęcając je do wzięcia udziału w różnych inicjatywach. Pierwsza z nich polegała na skierowaniu przesłania miłości, bliskości i nadziei do tych, którzy znajdowali się w najtrudniejszej sytuacji i byli w depresji, co łączyło się również z zanteresowaniem potrzebami najuboższych i zaspokojeniem ich w formie czynów miłosierdzia co do ciała i ducha.

Wspólnota salezjanów współpracowników z Iquique wniosła swój wkład na rzecz solidarnej stołówki “Boża Opatrzność”, działającej przy sanktuarium Najśw. Serca PJ w mieście, z której korzysta od 70 do 80 osób żyjących zazwyczaj na ulicy i osoby znajdujące się w szczególnie trudnej sytuacji z powodu Covid-19 i jego skutków.

Jedna z najważniejszych akcji pomocy, jaka została przeprowadzona przez tę grupę, miała miejsce w Santiago. Mowa tu o pomocy żywnościowej dla parafii św. Dominika Savio w San Ramón, córek Maryi Wspomożycielki (CMW) i “garnkach społecznościowych” w gminie El Bosque.

Trzeba tutaj powiedzieć, że większość społeczności w kraju wspiera „garnki społecznościowe”, które rozprzestrzeniły się w całym Chile.

Salezjanie współpracownicy uważają swój apostolat solidarności za część swojej misji jako grupy, realizowanej w ramach Rodziny Salezjańskiej i w Kościele, utrzymując, że jako świeccy muszą okazywać solidarność wszędzie tam, gdzie się znajdują, czyniąc rzeczywistość “duchowością codziennego życia”.

Dla Sergio Yañeza, krajowego koordynatora salezjanów współpracowników, nie byłoby w porządku, gdyby ich nie obchodziło to, co się dzieje w ich kraju. Jako chrześcijanie musimy wyrażać siebie politycznie, mając na uwadze dobro wspólne, przede wszystkim dlatego, że dziś konieczne jest wniesienie poważnego wkładu, aby w ten sposób pomóc spełnić „marzenie” o kraju, jakiego pragniemy” – oświadczył.  

“Jedność Rodziny Salezjańskiej wyraża się w podzielaniu życia i misji. Jest czymś niezbędnym dalsze niesienie pomocy nie tylko tym, którzy zostali dotknięci pandemią, ale także po to, by przyczynić się do stałego budowania Królestwa Bożego, uwzględniając przede wszystkim zbawienie młodzieży, tych, którzy powinni być protagonistami w stawianiu czoła trudnościom humanitarnym wszelkiego typu, i by nadać sens życiu, jako uczniowie-misjonarze Jezusa Chrystusa. Oczywiście, nie zaniedbując przy tym naszej obecności w świecie jako ‘Kościoła wychodzącego’” – powiedział na koniec.

• Title Title
• Title Title
•  

Tweet