Pierwsze spotkanie tego typu miało miejsce na UPS w dniu 18 maja, a prowadził je salezjanin koadiutor Raymond Callo, członek Dykasterii ds. formacji. Było ono poświęcone osobistemu towarzyszeniu duchowemu w kontekście szkoły salezjańskiego towarzyszenia, która rozpocznie się w sierpniu w Piemoncie. To spotkanie przewidywało również sesję praktyczną w zakresie kierownictwa duchowego w grupie, pozwalając na eksperymentalne podejście do tej kwestii.
W piątkowym spotkaniu, w dniu 21 maja, radca ds. formacji ks. Ivo Coelho przedstawił program sześciolecia Przełożonego Generalnego i jego Rady, odnosząc się do tej części, która dotyczy formacji. W czasie dzielenia się spostrzeżeniami, który nastąpił później, omawiano niektóre ważne kwestie, takie jak proces rewizji Ratio, specyficzna formacja w odniesieniu do dwóch form jednego powołania salezjańskiego oraz dynamika łaski i wolności, która stanowi podstawę każdej formy towarzyszenia.
Potem miała miejsce weryfikacja doświadczenia związanego z kursem, który kończy 10 współbraci z 10 inspektorii i czterech regionów salezjańskich. Podkreślono przy tym potrzebę wzmocnienia w przyszłości salezjańskiego wymiaru tych czterech miesięcy kursu, także z uwagi na rosnącą liczbę salezjanów biorących w nim udział.
Na drugą część spotkania złożyła się wizyta w miejscach salezjańskich związanych z “Sacro Cuore”, w czasie której przewodnikiem był pan Cosimo Cossu SDB.
Jak to zaznaczył wikariusz Przełożonego Generalnego, ks. Stefano Martoglio, w czasie “słówka na dobranoc” w Pokoikach Księdza Bosko, które wygłosił na koniec, dzisiaj jest czymś szczególnie oświecającym spoglądanie na Valdocco i charyzmat świętego założyciela jego oczyma, czyniąc to w kontekście jego spojrzenia, któremu dał wyraz w liście z Rzymu z 1884 roku, jaki i wydarzeń, które miały miejsce w czasie jego długiego pobytu, wilokrotnego, w Wiecznym Mieście. Przez pryzmat tego spojrzenia można dostrzec to, co najbardziej leżało na sercu Księdzu Bosko, gdy już był w podeszłym wieku; dostrzega się obecność duchowego i pedagogicznego dziedzictwa, które trzeba jeszcze bardziej docenić.
Tym bardziej znaczący jawi się ten charyzmatyczny skarb związany z Bazyliką “Sacro Cuore” w perspektywie obchodów 400. rocznicy śmierci św. Franciszka Salezego, co będzie mieć miejsce w przyszłym roku, 2022. To właśnie od niego pochodzi głęboka inspiracja, która ożywia system prewencyjny, który czyni miłość wychowawczą swoją najbardziej charakterystyczną cechą. Także w św. Franciszku Salezym znajduje się główny korzeń kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, jako że św. Maria Małgorzata Alacoque, z której doświadczeń mistycznych zrodziło się nabożeństwo do Najświętszego Serca PJ, należała do zakonu wizytek, który założył genewski biskup wraz z św. Joanną de Chantal.
Ta wizyta formatorów salezjańskich z całego świata zachęca nas do uczynienia z miejsc salezjańskich w Rzymie stałego źródła formacji odnawiającej wierność duchowi Księdza Bosko.