Historycznie biorąc, praca salezjanów została zapoczątkowana 28 stycznia 1888 roku, kiedy to misjonarze dotarli do Quito i objęli w posiadanie Katolicki Protektorat Rzemiosła i Zawodu, odpowiadajac na prośbę ówczesnego prezydenta Ekwadoru, pana José María Plácido Caamaño.
Informacja o tym wydarzeniu dotarła do Księdza Bosko 30 stycznia , dzień przed jego śmiercią. Była to ostatnia misja, której udzielił błogosławieństwa. Śmierć założyciela nie zatrzymała, a wręcz przeciwnie jeszcze bardziej zmobilizowała salezjanów do pracy, którzy 5 lutego przyjęli do Protektoratu pierwszego wychowanka, a 18 lutego otworzyli oratorium świąteczne dla licznych dzieci.
30 sierpnia 1896 r. w Quito powstało pierwsze dzieło salezjańskie, a potem wiele innych. W 1893 r. było na tyle domów salezjańskich w Ekwadorze, by mogła powstać wizytatoria, która potem bardzo szybko przekształciła się w inspektorię, chociaż dekret kanoniczny to potwierdzający wyszedł dopiero w 1902 roku.
Obecnie inspektoria ekwadorska liczy 24 dzieła, w których pracuje 159 salezjanów, z których 110 to księża. Prowadzi następnie 31 salezjańskich ośrodków wychowawczych (CES), w których uczy się 32 tys. dzieci i młodzieży, a także – 40 oratoriów, do których uczęszcza ponad 11 tys. ludzi młodych i około 1200 animatorów.
Trzeba również wspomnieć o programach społecznych, które są realizowane w ramach “Salezjańskiego Projektu Ekwador” na rzecz integralnego rozwoju dzieci i młodzieży znajdujących się w trudnej sytuacji; projekcie “Dzieci ulicy – rejon północny”, w ramach którego tylko w 2017 roku opieką zostało objętych 2581 dzieci i młodziezy z różnych prowincji w kraju; Misyjnym Wolontariacie Młodzieżowym, który w czasie 35 lat swojego istnienia wysłał do pomocy najbardziej potrzebującym 2262 wolontariuszy, a także - Salezjańskim Ruchu Młodzieżowym, który zrzesza około 4 tys. ludzi młodych.
Charakter misyjny jest typowy dla tej inspektorii, co widać chociażby w towarzyszeniu apostolskim wspólnotom tubylczym plemion Shuar i Achuar, co jest realizowane w ramach placówek misyjnych w Amazonii: Bomboiza, Sevilla Don Bosco, Macas, Wasakentsa, Yaupi i Taisha, jak również na misjach w Andach: Cayambe, Zumbahua, Simiátug, Facundo Vela i Salinas de Guaranda; w sumie obsługują tam 189 wspólnot.
