Po przybyciu do salezjańskiego domu w Cali ci młodzi byli żołnierze otrzymują mundurki i narzędzia, które wiążą się z rodzajem zawodu, jaki wybrali, a którego chcą się nauczyć. Zawsze nosili mundury, kiedy należeli do jakiejś grupy zbrojnej spośród tych, które dotąd uniemożliwiają proces pokojowy w Kolumbii. Już w wieku 7-8 lat są odbierani rodzinom i werbowani do różnych oddziałów partyzanckich. Są zmuszani potem do strzelania, rzucania bomb, stania się sługami “oficerów” lub, co gorsza, bycia niewolnikami seksualnymi.
Od 20 lat salezjanie prowadzą specjalny ośrodek, do którego przyjmują tego typu ludzi młodych. Ci, po przybyciu tam, praktycznie nie posiadają własnej tożsamości, są pozbawieni poczucia własnej wartości, nie ufają drugiemu.
Jednak w tym salezjańskim ośrodku, oprócz ubrań do pracy w warsztatach i książek szkolnych, doświadczają uznania swojej tożsamości osobistej i przechodzą z niewoli do wolności. Wychowawcom bardzo zależy na ich przyszłości, stąd też ci starają uwolnić ich pamięć od ciężarów przeszłości i przywrócić im duszę. Ale jak przywrócić wiarę, która została zatracona w czasie tych wszystkich lat pobytu w lasach, nie dając im odczuć winy? Jak zbliżyć ich do Boga, negując traumę z powodu dokonanych przestępstw, kiedy to musieli podeptać swoje sumienie, aby nie zwariować? Niewątpliwie ostateczne wyzwanie, jakie stoi przed nimi, jest następujące: przebaczyć to, co im zrobiono i wybaczyć sobie. Jest to coś, co może być dokonane jedynie poprzez doświadczenie serdecznej dobroci, którą Ksiądz Bosko zawsze chciał okazywać młodym ludziom.
Wychowankowie z Cali mają do dyspozycji zespół fachowców, którzy pomagają im ustalić program nauki i wybrać zawód. 5 salezjanów jest zaangażowanych w bardzo konkretny sposób, służąc 30 nastolatkom. Warsztaty stanowią filar rozwoju tych młodych, dając im poznać zasady bezpieczeństwa przy obsłudze maszyn i wykonywaniu produktów, a przede wszystkim pozwalając im zdobyć konkretne umiejętności. W perspektywie przyszłości proponuje im się naukę zawodu na kierunkach: elektryka, mechanika przemysłowa, naprawa samochodów i motocykli, gotowanie, krawiectwo, estetyka, spawanie, informatyka, rachunkowość, bibliotekonomia, handel. A wszystko to w połączeniu z odkrywaniem własnych, szczególnych cech i na płaszczyźnie integralnego rozwoju każdego człowieka.
Ze względów bezpieczeństwa ci młodzi prawie że wyłącznie przybywają wewnątrz ośrodka. Ich nazwiska nie zostały wykreślone z list, które są w posiadaniu przywódców grup zbrojnych, którzy cały czas są gotowi wymusić na nich dalszą służbę lub się zemścić. Jeśli wychodzą, czynią to wyłącznie w towarzystwie swoich wychowawców, zgodnie z wymogami przyjętego programu.
Konieczne jest ponowne przyzwyczajenie ich do wolnych relacji, do dzielenia się pożywieniem i czasem wolnym, by mogli stopniowo odzyskiwać poczucie zasad współżycia.
W czasie pandemii Covid-19 musiano zrezygnować nawet z tych małych i ograniczonych wypadów do miasta, ale byli bardzo przydatni, jako że część swojego czasu poświęcili na produkcję maseczek: to też był sposób ich zrehabilitowania się jako obywateli.
