Każdego roku, na początku lipca Sektor formacji CISI organizuje seminarium dla salezjańskich formatorów, które służy pogłębieniu niektórych specyficznych zagadnień. W tym roku zgłębiano temat “ojcostwa” salezjanów, wychodząc od doświadczenia ojcostwa przeżytego we własnej rodzinie, analizując następnie doświadczenie związane z etapami formacji początkowej, by przyjrzeć się na koniec ojcostwu wychowawczemu, jakim każdy duchowy syn Księdza Bosko, dawniej i dziś, powinien się odznaczać w odniesieniu do młodzieży.

W pierwszym dniu obrad, które prowadził ojciec Giovanni Salonia OFM Cap., odpowiedzialny za szkołę specjalizacji “post lauream” w zakresie psychoterapii Gestalt, uczestnicy analizowali proces rozeznania powołaniowego, wychodząc od Pisma świętego, ze zwróceniem szczególnej uwagi na dojrzałość uczuciową zakonników i kandydatów do życia zakonnego oraz – na patologie, które nie są do pogodzenia z życiem braterskim.   

Natomiast koordynatorem drugiego dnia obrad był człowiek świecki, dr Tonino Solarino, psychoterapeuta i wykładowca pastoral counseling w Instytucie Teologicznym “San Tommaso” w Messynie. W swoim wystąpieniu dr Salarino mówił, w jaki sposób można stworzyć rodzinny klimat rozeznania i formacyjnego towarzyszyszenia oraz w jaki sposób po ojcowsku upominać i rozwiązywać konflikty na etapie formacji.

I na koniec, w trzecim i ostatnim dniu spotkania, ks. Silvio Roggia, z Dykasterii ds. formacji Zgromadzenia Salezjańskiego – korzystając z pomocy salezjanina z Filipin Raymonda Callo, koordynatora ds. formacji salezjańskiej w regionie Azja Wschodnia-Ocenia – zapoznał uczestników z rezultatami szerokich badań na poziomie międzynarodowym z ubiegłego roku, dotyczących “młodych salezjanów i towarzyszenia”, których wyniki zebrał salezjanin koadiutor Marco Bay, a na zakończenie wskazał na niektóre tory poszukiwania odpowiedzi na pytanie: “Jakiego rodzaju braterstwa potrzebują młodzi współbracia?”.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet