Poza wkładem członków obu dykasterii, komisja skorzystała także z wkładu, jaki wnieśli salezjanie: ks. Michal Vojtas, ks. Koldo Gutierrez i ks. Louis Grech.
Komisja pracowała nad czterema rozdziałami, które złożą się na treść dokumentu, który zostanie przekazany do przejrzenia Przełożonemu Generalnemu i jego Radzie w najbliższych miesiącach. Te rozdziały są następujące:
- realizowany proces;
- przesłanki płynące z magisterium Kościoła i salezjańskiego charyzmatu;
- tematy łączące się z tym procesem;
- wskazania.
Wnioski, które wysunięto na podstawie otrzymanych odpowiedzi, ubogacono pracą, jaka już jest realizowana na poziomie regionalnym, a która łączy się z wysłuchaniem i interpretacją tego, co mają do powiedzenia lokalne środowiska. Istotnie, jest to jeden z pierwszych silnych sygnałów, który wypływa z tej ankiety: istnieje bogate wspólne dziedzictwo charyzmatyczne, co potwierdzają wyraźnie liczne odpowiedzi, jakie napłynęły z wszystkich okręgów salezjańskich na świecie. Jednak, gdy chodzi o konteksty i sposoby, w jakich jest realizowana formacja początkowa, te różnią się bardzo między sobą, zależnie od regionu.
Do pierwszych owoców tej komisji roboczej należą świadomość co do konieczności “szkoły salezjańskiego towarzyszenia osobistego”, by można było odpowiednio przygotować działaczy duszpasterskich i formatorów, doceniając to, co już jest realizowane w różnych środowiskach zgromadzenia.
A poza tym, podobna szkoła mogłaby sprzyjać pracy w sieci pod tym względem i jednocześnie propnować nowe możliwości w zakresie formacji salezjanów i świeckich zaangażowanych na tym polu. Stanowiłaby ona naprawdę znaczący rys salezjańskiej pedagogiki i duchowości.
