Obrady tego dnia rozpoczęły się wystąpieniem ks. Andrei Bozzolo, salezjanina, który dokonał salezjańskiej lektury Adhortacji apostolskiej “Amoris Laetitia”. “Szczególne zainteresowanie Kościoła rzeczywistością rodziny spowodowane jest zdaniem sobie sprawy z kryzysu, jaki ta przechodzi w naszym społeczeństwie. Zwłaszcza ma to miejsce w świecie zachodnim, a to zaniepokojenie występuje przede wszystkim dlatego, że rodzina ponosi wielką odpowiedzialność za troszczenie się o przekaz wiary” – stwierdził prelegent.
Na drugą część przedpołudniowego czasu złożyła się prezentacja doświadczeń grup, które w sposób szczególny udzielają się na rzecz rodzin. Bardzo znaczącą praktyką była ta zaprezentowana przez grupę “Hogares Don Bosco”, realizowana już od 50 lat w Hiszpanii, oraz towarzyszenie rodzinom ze strony salezjanów współpracowników ze Słowacji. “Hogares Don Bosco – wyjaśnili Andres i Carmen – tworzą grupy par małżeńskich, które dobrowolnie decydują się żyć duchowością salezjańską i starają się przebyć poważną drogę ludzkiego, chrześcijańskiego i rodzinnego wzrastania. Ta praktyka rozwinęła się dzięki sile charyzmatu, jaki ożywiał Hogares Don Bosco”.
Na zakończenie przedpołudniowego czasu miała miejsce Adoracja Eucharystyczna, podczas której pamiętano także o ks. Thomasu Uzhunnalilu, a która w szczególny sposób skupiała się na rodzinie.
Wieczór trzeciego dnia był czasem spotkania grup Rodziny Salezjańskiej, które zastanawiały się nad inicjatywami będącymi wyrazem konkretnej realizacji zaleceń Wiązanki Przełożonego Generalnego: “Jesteśmy Rodziną”.
Po czym, na zakończenie tego dnia, miało miejsce wielkie świetowanie z udziałem wszystkich grup Rodziny Salezjańskiej.
