Álvaro jest najłodszym z piątki rodzeństwa: chłopców i dziewcząt. Ci nie znają się dobrze, ponieważ zostali umieszczeni w różnych ośrodkach. Álvaro wie, że powodem tego byli ich rodzice: “Nigdy nie zawarli związki małżeńskiego i bardzo się kłócili. Mój ojciec zajmował się transportem owoców na targ i nadużywał alkoholu, zaś matka obierała czosnek. Byliśmy bardzo biedni, a prawie każdego roku przychodziło na świat kolejne dziecko”.
Jako że nie było możliwe utrzymanie rodziny, rodzice Álvaro czekali, aż ten skończy 13 lat, aby można było go oddać do domu “Don Bosco” w dzielnicy Breña, w Limie. “Ale ja nie chciałem osiągnąć tego wieku, nie chciałem dorosnąć”. A jednak z upływem lat Álvaro zrozumiał, że opuszczenie domu jest jedynym sposobem, aby pomóc swoim rodzicom.
Pierwsze miesiące jego pobytu w domu “Don Bosco” były bardzo smutne. Jego matka odwiedzała go każdej niedzieli, ale nie mogła za każdym razem, kiedy go żegnała, powstrzymać się od łez...
Potem, powoli przyzwyczaił się do tego środowiska, będąc osatecznie dumny z tego, że wzrastał i wychowywał się w domu “Don Bosco”. Spotkanie z Księdzem Bosko wiele go nauczyło. “Jego życie – zauważa Álvaro – było trudne od kiedy jego ojciec zmarł, a on miał zaledwie 3 lata. Ale nie można zatrzymać się na przeszłości, Bóg pomaga nam spojrzeć na przyszłość z nadzieją”.
Obecnie, po skończeniu nauki w szkole średniej i technikum administracyjnym, zaczął pracować, aby odłożyć trochę pieniędzy i w ten sposób móc kontynuować dalsze studia i pomóc swojej rodzinie.
“Spotkanie z Księdzem Bosko, który stanie się częścią twojego życia, jest czymś, co zmienia przyszłość” – mówi na koniec Álvaro, który stał się młodym optymistą nie zapominającym o swojej przeszłości, chcącym pomagać innym dzieciom, które wzrastają w domach Fundacji “Don Bosco” w Peru.
