Pierwsi prelegenci starali się skierować uwagę słuchaczy na naturę i cechy peryferii, miejskich i społecznych. Uczynił to zwłaszcza ks. prof. Fabio Pasqualetti, salezjanin, wykładowca UPS, który ukazał, że w obecnym systemie społeczno-gospodarczym warunki życia na peryferiach i marginalizacja szerokich warstw społeczeństwa stanowią niezbędny warunek wstępny, pozwalający wzmocnić pozycję tego, kto się znajduje w centrum.
Następnie Michele Partipilo, dziennikarz, redaktor naczelny “Gazzetta del Mezzogiorno”, przywołał elementy deontologiczne, które powinni uwzględniać specjaliści od informacji w mówieniu i pisaniu o “słabym podmiotach”.
Ks. prof. Giuliano Vettorato, salezjanin, wykładowca UPS, i ojciec Camillo Ripamonti, dyrektor Centrum Astalli (jezuicki ośrodek dla uchodźców), uczynili przedmiotem swojej analizy również mechanizmy, które dały początek peryferiom i prawdziwym gettom – fizycznym i moralnym – we współczesnych społeczeństwach. Ta geneza wcale nie jest obca publicznemu przedstawieniu peryferii, jakiego dokonują media i spece od informacji, jak również zwykli ludzie.
Stąd też po południu mocno wybrzmiało wezwanie do tego, aby w tym postrzeganiu uwzględnić nie tylko realną sytuację, znaczoną trudnościami i zacofaniem – istotnie obecną, ale należącą do rzadkości w życiu codziennym peryferii – ale także odczytać ją jako oznakę witalności kulturowej i umiejętności przetrwania milczącej większości, która zamieszkuje peryferie.
W tym względzie interesująca była analiza, jaką zaproponowała grupa badawcza wydziału FSC – pod kierunkiem ks. Renato Butery, salezjanina, także moderatora tego spotkania – dotycząca odmiennego sposobu mówienia o peryferiach poprzez dramatyczne ich przedstawienie i wypowiedzi tych, którzy je zamieszkują.
Na koniec głos zabrał ks. Giovanni d’Andrea, prezes “Salesiani per il Sociale”, który opowiedział o tym, jak w czasie lat, które spędził w dziele salezjańskim na peryferiach Palermo, spotykał bardzo wiele osób, które były zaangażowane w ulepszanie tej dzielnicy, kierujących się tą prostą dewizą: “Ten, kto chce coś zrobić, znajdzie drogę ku temu, zaś ten, kto nie chce tego, znajdzie wymówkę”.
