(ANS – Les Cayes) – Według dziennikarza CNN Laila Abu Shihaba, “Haiti wydaje się nie być zdolne do podźwignięcia się po klęskach żywiołowych, które, w czasie gdy walczą ze skutkami poprzednich katastrof, dopadają ich od czasu do czasu jak żarłoczne pasożyty, pozostawiając zrujnowany kraj”. To wydaje się całkowitą prawdą, jako że wiele miejsc znajduje się w takim stanie, w jakim się znajdowało po przejściu kataklizmu. Jednak salezjanie nie zastygli w przeszłości i patrzą przyszłościowo. 

(ANS – Mato Grosso) – Bororo, znani także jako “Parrudos”, są ludem tubylczym brazylijskiego stanu Amazonii Mato Grosso i wyrożniają się wyrobem przedmiotów rzemieślniczych i malunków na ciele, odznaczających się wysokim poziomem artystycznym. Xavantes to inna grupa etniczna, która żyje w Mato Grosso. Liczy ona około 800 osób i określa siebie mianem “prawdziwych ludzi”, praktykują ryt inicjacji, który zakłada przekłuwanie uszu. Salezjanie od wielu lat prowadzą misję duszpasterską zarówno wśród Bororo, jak i Xavantes: dwóch wspólnotach, które kulturalnie i historycznie się różnię między sobą

(ANS – Rzym) – Ks. Giulio Barberis, salezjanin (1847-1927), był jednym z uczniów i współpracowników Księdza Bosko, którzy byli kluczowymi postaciami, gdy chodzi o rozumienie genezy i rozwoju dzieła salezjańskiego pod względem organizacyjnym, instytucjonalnym, formacyjnym i charyzmatycznym. Dlatego też ks. José Manuel Prellezo, członek Salezjańskiego Instytutu Historycznego (ISS) opracował wydanie krytyczne słynnej pozycji “Appunti di Pedagogia” (Uwagi pedagogiczne), jakie ks. Barberis zredagował w 1897 roku.

(ANS – Kurla) – W dniu 15 lipca Instytut Techniczno-Przemysłowy “St. Joseph” (ang. SJITI) w Kurla, blisko Mumbaju – właśnie w Światowym Dniu Niepełnosprawnej Młodzieży – podpisał porozumienie z przedsiębiorstwem samochodowym “Tata Hitachi”. Zapewni ono uczniom program specyficznego szkolenia w oddziałach tego przedsiębiorstwa. 

(ANS – Howrah) – Kiedy zapada noc, dzieci ulicy stają się szczególnie bezbronne. Każdego wieczoru “Don Bosco Ashalayam” (Dom Nadziei) w Howrah, blisko Kalkuty, otwiera swoje drzwi dla wszystkich dzieci i nieletnich potrzebujących, zapewniając im bezpieczne miejsce spoczynku. Przychodzą, nocują, a jak chcą rano, to mogą sobie pójść. Jakkolwiek schroniska nocne bardzo przypominają salezjańskie ośrodki dzienne, gdzie przyjmuje się ludzi młodych, a pozytywne doświadczenie dzieci ulicy, związane z tymi nocnymi schroniskami, często sprawia, że te decydują się na stały pobyt we wspomnianych ośrodkach.