W tym celu w piątek, 13 września, odbyło się spotkanie, w którym uczestniczyli ekonowie z wizytatorii Afryki Wielkich Jezior, zwłaszcza z Ugandy, Burundi i Rwandy. W spotkaniu wziął także udział ekonom inspektorialny – pan Hubert Twagirayezu, salezjanin koadiutor.
Pan Hubert wyjaśnił, że chociaż spotkanie skupiało się na trzech innych tematach, a wśród nich na zrównoważonym rozwoju w perspektywie długiego okresu czasu, gromadzeniu funduszy, dobrym zarządzaniu zasobami i znaczeniu biur planowania i rozwoju, szczególny akcent postawiono na nowych procedurach, które należałoby zastosować, aby można było podejmować inicjatywy, które bazowałyby na samofinansowaniu się inspektorii.
“To spotkanie jest organizowane każdego roku przez naszą wizytatorię. W tym roku w sposób szczególny chcieliśmy się skupić na sposobach, które pozwolą nam się samofinansować, by nie zależeć od dofinansowania z zewnątrz” – powiedział pan Hubert.
A poza tym dodał, że zostały określone niektóre specyficzne pola, na których salezjanie mogą pracować z młodzieżą z terenu i tworzyć “partnership” z lokalnymi organizacjami pozarządowymi w celu realizacji projektów, a które mogą przenieść pozytywne zmiany we wspólnotach.
Gdy chodzi o samofinansowanie się i salezjański wolontariat, pan Hubert wyjaśnił następnie, że celem samofinansowania się nie jest gromadzenie pieniędzy na salezjańskich kontach bankowych, ale poszukiwanie środków finansowych, które posłużą na edukację młodzieży młodych w krajach wizytatorii. Celem, jaki przyświeca idei samofinansowania się, jest ukształtowanie wykształconego pokolenia, które wniesie własny wkład w rozwój swoich krajów.
Zauważył również, że powód, dla którego salezjanie pomagają najuboższym ludziom młodym, jest zawsze ten sam: ponieważ ludzie młodzi są i zawsze pozostaną siłą napędową rozwoju swoich krajów.
Salezjanie Księdza Bosko są obecni w regionie Wielkich Jezior od przeszło 50 lat, pozostając stale w służbie ludzi młodych, obejmując ich różnymi programami wychowawczymi, społecznymi i ewangelizacyjnymi, począwszy od Rwandy (1954), a potem: Burundi (1962) i Ugandy (1985).
