Pierwszym i głównym owocem tego spotkania był niewątpliwie wzrost świadomości w zakresie znaczenia i niezbędnej potrzeby formacji na odpowiednim poziomie. A poza tym, salezjanie współpracownicy z regionu byli zgodni co do tego, że formacja nie powinna tylko obejmować “wiedzy z zakresu salezjańskości”, ale – przede wszystkim radość życia duchem Księdza Bosko: radość, która wzrasta przez zbliżenie się do siebie, komunikację i dzielenie się, i która staje się owocna dzięki Duchowi Świętemu, na różnych etapach, drogach i w różnych rodzajach powołania.
W ramach “planów działania” dotyczących formacji, realizowanych przez każdą z prowincji – pogłębionych również pod kierunkiem radcy regionalnego ks. Václava Klementa – wyłoniły się cztery priorytetowe wskazania:
POWOŁANIE: zapotrzebowanie na młodych salezjanów koadiutorów jest silne w każdej prowincji. Trzeba słuchać, towarzyszyć ludziom młodym, znać ich potrzeby i to, co ich pociąga (powołaniowo).
FORMACJA: niezbędna potrzeba ekipy formacyjnej na poziomie prowincji (dla przeprowadzenia refleksji, tłumaczeń, formacji formatorów, opracownia modułów formacyjnych i wspólnych programów); potrzeba formacji członków SSW w zakresie komunikacji społecznej.
KOMUNIKACJA SPOŁECZNA: wprowadzić stronę internetową na poziomie prowincji (na chwilę obecną tylko trzy prowincje takową posiadają: w Chinach, Filipinach Południowych i Korei Południowej) i oficjalne strony Facebook; ułatwić skuteczną komunikację między ośrodkami poszczególnych prowincji, a także zewnętrzną – w odniesieniu do członków Rodziny Salezjańskiej.
MISJA: troszczyć się o duszpasterstwo rodzin, które dzisiaj nie może być oddzielone od duszpasterstwa młodzieżowego; pracować na rzecz młodych z marginesu i ubogich.
I na koniec, zauważono, że obecnie w regionie sytuacja w Rodzinie Salezjańskiej przedstawia się następująco: 350 wspólnot zakonnych salezjanów i córek Maryi Wspomożycielki (CMW), a jedynie 126 lokalnych ośrodków salezjanów współpracowników. Dlatego też ks. Klement zachęcił wszystkich do modlitwy, aby pozostałe 224 wspólnoty SDB i CMW w jak najszybszym czasie mogły powołać do życia swoje własne ośrodki salezjanów współpracowników.
