Tego rodzaje seminaria są okazją do przedstawienia prac badawczych, które zostaną zaprezentowane w czasie Światowego Kongresu ACSSA w 2020 roku. “Historia ukazuje bogatą spuściznę salezjańkiego charyzmatu i jego znaczących przedstawicieli” – stwierdził prezes stowarzyszenia – ks. Francesco Motto SDB.
Potem, w czasie pierwszej ogólnej konferencji, również ks. Motto mówił o znaczeniu podtrzymywania pamięci oraz spisywania swojej historii i budowania własnej tożsamości. “Aby posiadać tożsamość, trzeba pamiętać i pisać historię. A historię pisze się, wychodząc od dokumentów źródłowych”. Następnie przypomniał, że Ksiądz Bosko kładł wielki nacisk na to, aby na salezjańskich placówkach prowadzono kroniki i przechowywano dokumenty.
Było wiele prelekcji i debat, a te stały na wysokim poziomie. Można było wysłuchać następujących referatów: “Znaczące kobiety na polu misyjnym”, który przedstawiła s. Ana María Fernández; “Siostra Maria Victoria Orihuela (1859-1911)” – s. Jenny Cruzat CMW z Peru; “Siostra Maria Concepción Posada Posada (1903-1996) – s. Gloria García Pereira.
Dr Laura Mombello wprowadziła w temat “Ślady teraźniejszości w historiach życia”, po czym nastąpiły następujące prelekcje: “Znaczące kobiety na polu edukacji i szkoły”; “Martina Petrini Prado CMW”; “Siostra Isabel Moreno (1890-1962)”; “Siostra Anna Maria Coppa, założycielka i twarz pierwszej powszechnej szkoły katolickiej w Ekwadorze w latach 1940-1965”. Inne wystąpienia dotyczyły takich zagadnień, jak: “Kółka robotnicze, sieci parafialne i zaangażowanie polityczne”, “Biskup Jaime de Nevares: ‘Don Jaime’, Pasterz z Neuquén (1915-1995)”; “Giacomini i Magallanes. Kwiat posłuszeństwa”.
Seminarium było okazją do przyjrzenia się historycznej pracy salezjanów i córek Maryi Wspomożycielki w pierwszych latach ich obecności w Ameryce Łacińskiej. W tym wielkim wydarzeniu głos zabrało wiele osób, prezentując referaty i rezultaty studiów na wysokim poziomie” – stwierdził ks. Motto, dodając: “możemy mówić o profesjonalnej współbracy i czynnym uczestnictwie każdej z osób biorących udział w tym seminarium. Teraz trzeba koniecznie pomyśleć o przyszłości ACSSA, nie tylko o kongresach i seminariach. Tutaj rola inspektorów jest istotna, gdy chodzi o pozwolenie i zachęcenie współbraci do poświęcenia się salezjańskiej historii. Trzeba koniecznie wypracować wspólne stanowisko, odpowiednią politykę kulturową Zgromadzenia. Każdy z członków musi się zaangażować osobiście w propagowanie w swoich domach tych seminariów, a w sposób szczególny – uczulać na potrzebę zastanowienia i refleksji nad salezjańską historią”.
