Salezjanie, którzy już dwa lata temu zaprezentowali rezultaty swoich badań historycznych w siedzibie “European Academy of Religion”, co uczynili w czasie konferencji poświęconej salezjańskiemu dziełu w Europie w pierwszej połowie XX wieku, teraz mogli przybliżyć salezjańską “epopeję” w Patagonni za pośrednictwem filmu Salvatore Metastasio.
Film opowiada o podróży dwóch Włochów, którzy spotykają się w Punta Arenas, w Chile, a następnie wędrują razem aż do Przylądka Froward. Młodszy, Diego, chce poznać świat Indian Yaganes, ponieważ ma zamiar zrealizować film o Darwinie i jego przyjaźni z Jemmy Bottonem, Indianinem, który znalazł się na pokładzie brygu “Beagle” w czasie słynnej podróży w 1832 r. Alessandro, człowiek w podeszłym wieku, opowiada natomiast o tym, że wyruszył w drogę w kierunku Patagonii, aby przemierzyć ślady Księdza Bosko na tej ziemi, o których pewien salezjanin mu opowiedział, gdy był jeszcze dzieckiem. W czasie tej wspólnej drogi między nimi zawiązuje się przyjaźń, chociaż towarzyszy jej niezrozumienie.
Jest ono wyrazem konfliktu między nauką i wiarą. Człowiek młody reprezentuje pozytywistyczną wizję życia, podczas gdy stary człowiek reprezentuje wizję, która uwzględnia najbardziej płodną część życia: tę, która daje odczuć, że człowiek stanowi część pewnego totum, będące stworzeniem wśród innych stworzeń, oczekującym na pewnego rodzaju “objawienie”; która prowadzi do refleksji nad znaczeniem Krzyża, postrzeganego nie tylko jako symbol religijny (dla wierzących), ale przede wszystkim jako uniwersalny symbol łączący niebo i ziemię.
Na końcu filmu pojawia się reżyser, który kieruje do wszystkich następujące przesłanie: “Nie dostrzeżesz nieskończonosci, jeśli nie masz jej w sercu”.
