ks. Claudio Belfiore SDB
W Sympozjum uczestniczyło 87 osób: salezjanie, świeccy, córki Maryi Wspomożycielki. Prelekcje wygłosili: ks. Rossano Sala, wykładowca duszpasterstwa młodzieżowego na UPS w Rzymie; bp Paolo Martinelli, wikariusz inspektorialny diecezji mediolańskiej, i ks. Miguel Angel García, salezjanin, reprezentujący salezjańską dykasterię ds. duszpasterstwa młodzieży.
Sympozjum rozpoczęło się po południu medytacją i czasem skupienia, które prowadził ks. Fabio Attard, radca generalny ds. duszpasterstwa młodzieży. Szczególnym momentem, ze względu na intensywność przeżycia i jego znaczenie, była wizyta w Kaplicy papieskiej Redemptoris Mater, której wystrój artystyczny, co stało się na życzenie św. Jana Pawła II, jest dziełam Centrum “Aletti”, które prowadzi o. Marco Rupnik.
Były to dni studium, dzielenia się i refleksji nad tematem Wspólnoty Wychowawczo-Duszpasterskiej (WWD): oparto się w dużej mierze na dokumencie 24 Kapituły Generalnej (1996) i bogactwie dobrych praktyk, jakie były realizowane w ciągu 20 ostatnich lat, ale przyznano również, że ten temat jest owocem eklezjalnej drogi, która znalazła w Soborze Watykańskim II punkt dotarcia i nowy impuls w kierunku trzeciego tysiąclecia.
W “Ramach odniesienia dla salezjańskiego duszpasterstwa młodzieży” WWD została określona jako “salezjańska forma animacji każdej rzeczywistości wychowawczej ukierunkowanej na realizację posłannictwa Księdza Bosko”. Jest ona animowana przez Radę WWD z jej ośrodkiem animacyjnym, który tworzą razem salezjanie i świeccy podzielający posłannictwo, ducha i system wychowawczy świętego założyciela. Dlatego też zasadnicze jest tutaj “czynienie każdej WWD domem i szkołą komunii”, co jest najpiękniejszym i najbardziej doskonałym darem, jaki możemy ofiarować młodzieży, znakiem i proroctwem ukazującym kim jesteśmy i powołanie, do którego jesteśmy wezwani przez Boga: “przeżywania tej samej godności chrześcijańskiej i powszechnego powołania do świętości polegającej na doskonałej miłości” (Christifideles laici, 55).
