To oni kupili i przygotowali do zamieszkania zamek w Lublanie-Rakovniku, gdzie pierwsi salezjanie przybyli w 1901 r. i natychmiast zaczęli opiekować się osieroconymi i biednymi chłopcami. W pobliżu zamku zbudowano nową szkołę i kościół pw. Maryi Wspomożycielki, ukończony w 1909 roku. Kolejny koledż powstał w Radnej. Ten zaczął działać w 1907 r., służąc formacji nowicjuszy i kleryków. Od 1912 r. kolejny koledż, “Marijanišče” w mieście Veržej, służył formacji słoweńskich, niemieckich i węgierskich kleryków, po czym ten stał się szkołą średnią, przy której działało również letnie oratorium.

Z czasem salezjańskie dzieło zakorzeniło się, rozszerzając się także na inne miejsca, zarówno w Słowenii, jak i Chorwacji, co dotyczyło różnych form pracy w szkołach i parafiach.

W 1922 r. powstała wizytatoria Jugosławii, która trzy lata później stała się autonomiczną inspektorią. Podczas II wojny światowej okupacja włoska i niemiecka utrudniła misję salezjańską, która po wojnie, z powodu reżimu komunistycznego, została gwałtownie zatrzymana, co  łączyło się również wieloma ofiarami także wśród salezjanów. Od 1948 r. w Słowenii nie  było już żadnych salezjańskich instytucji wychowawczych.

Synowie Księdza Bosko pracowali jedynie w parafiach, prowadząc “prywatną” działalność salezjańską. W 1966 r. pozwolono im założyć szkołę średnią w mieście Želimlje, ale tylko dla salezjańskich aspirantów. W tym samym czasie salezjanie mogli zacząć realizować misję salezjańską na Bałkanach: w Serbii, Kosowie i Czarnogórze, ale zawsze ograniczało się to do pracy parafialnej.

Wraz z upadkiem komunizmu w 1989 r. oraz niepodległością i oddzieleniu Słowenii od Jugosławii w 1991 r., posłannictwo salezjańskie, choć wciąż napotykało pewne przeszkody związane z denacjonalizacją i reorganizacją, zaczęło “oddychać pełnymi płucami”. Szkoła salezjańska w Želimlje stała się pierwszą szkołą średnią z prywatnym internatem w Słowenii, a przy parafiach zaczęły działać ośrodki młodzieżowe. W tym samym czasie ożyła praca społeczna, a salezjańskie duszpasterstwo młodzieżowe rozwinęło różne formy działalności formacyjnej i powołaniowej, zaś “Projekt Oratorium” z czasem stał się projektem ogólnokrajowym.

Podobnie jak w całym zachodnim świecie, także w słoweńskiej inspektorii doświadcza się sekularyzacji i jej konsekwencji, co znajduje wyraz w braku powołań, zmianie rzeczywistości młodzieżowej i migracji. I tak jak w przeszłości inspektoria dała światu wielu salezjańskich misjonarzy, tak teraz od kilku lat uczestniczy w “Projekcie Europa” i jak dotąd przyjęła sześciu młodych salezjańskich misjonarzy.

Obecnie inspektoria SLO liczy 89 salezjanów, w tym:

–    74 kapłanów

–    6 koadiutorów

–    8 młodych współbraci w formacji początkowej (7 studentów i 1 koadiutor)

–    a ponadto 2 nowicjuszy.

Posłannictwo salezjańskie realizowane jest w ramach 10 wspólnot salezjańskich, które prowadzą różnego rodzaju działalność w ramach:

–    26 parafii;

–    5 ośrodków młodzieżowych;

–    2 szkół (Gimnazjum w Želimlje i Szkoła Muzyczna w Lublanie-Rakovniku);

–    2 burs młodzieżowych (Želimlje i Lublana-Rakovnik);

–    1 interntu dla studentów (Lublana-Rakovnik);

–    2 ośrodków społecznych (“Skala” w Lublanie-Kodeljevo i “PUMO” w Celje);

–    1 ośrodka rzemieślniczego (“Center DUO” w mieście Veržej);

–    wydawnictwa “Salve” (to w tym roku obchodzi 30 lat istnienia);

–    2 domów rekolekcyjnych z programami dla rodzin i grup młodzieżowych (Veržej, Želimlje).

W ramach duszpasterstwa młodzieży organizowane są liczne obozy, spotkania i realizowane programy dla różnych grup młodzieżowych, z których najważniejsze to:

–    “Letnie Oratorium” (organizowane w ponad 300 parafiach, z których większość nie jest salezjańska)

–    “Savio Kamp” (obóz dla ministrantów);

–    trzytygodniowy kurs formacyjno-edukacyjny “Uskovnica” dla studentów i młodych pracowników;

–    program “SportKat” (Salezjański Sport Młodzieżowy);

–    projekt “Mesto na Gori” (Górskie Miasto - propozycja dla młodzieżowych grup muzyków i śpiewaków)

–    promocja procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego ks. Andreja Majcena, słoweńskiego misjonarza w Chinach i Wietnamie.

W ramach Rodziny Salezjańskiej Salezjanie ściśle współpracują z Córkami Maryi Wspomożycielki Inspektorii Słoweńsko-Chorwackiej; wzmacnia się też współpraca z Salezjanami Współpracownikami; salezjanie są animatorami i przewodnikami duchowymi takich grup, jak Ochotniczki Księdza Bosko (VDB) i Stowarzyszenie Maryi Wspomożycielki (ADMA). Grupa Byłych Wychowanków i Byłych Wychowanek Salezjańskich przechodzi obecnie proces reorganizacji.

Głównym narzędziem dzielenia się charyzmatem i informacjami między różnymi grupami jest słoweński biuletyn salezjański - “Don Bosko” - dostępny w wersji cyfrowej i drukowanej, o średnim nakładzie 9000 egzemplarzy.

Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej salezjańskiej inspektorii SLO:  www.donbosko.si

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet