Salezjanie przybyli do Stanów Zjednoczonych w 1897 r., do San Francisco. W następnym roku przybyli do Nowego Jorku na czele z ks. Ernesto Coppo. Przybyli do obu miast w tym celu, aby objąć posługą duszpasterską włoskich imigrantów. 20 stycznia 1902 r. utworzono inspektorię Stanów Zjednoczonych, w skład której weszły trzy parafie w Kalifornii i jedna w Nowym Jorku. Jej siedziba najpierw mieściła się w San Francisco, ale w 1904 roku została przeniesiona do Troy w Nowym Jorku. Ta siedziba także potem zmieniała miejsce, aż w końcu na stałe było to miasto New Rochelle w stanie Nowy Jork, co nastąpiło od 1919 r. Kraj rozwijał się w szybkim tempie, co doprowadziło również do utworzenia drugiej inspektorii, inspektorii zachodnich Stanów Zjednoczonych (SUO) z siedzibą w San Francisco.

W latach 40. i 50. XX wieku przełożeni obu salezjańskich inspektorii w USA rozszerzyli się na Kanadę, co doprowadziło w 1988 r. do utworzenia osobnej wizytatorii Kanady. Jednak potem cała wizytatoria Kanady została przyłączona do inspektorii SUE, co zaszło w 2009 r.

Pierwsza szkoła salezjańska została otwarta w Troy w 1903 roku, a to głównie po to, aby promować powołania. W 1908 roku została przeniesiona do Hawthorne w stanie Nowy Jork, także po to, by była bardziej dostępna dla imigrantów z Nowego Jorku. Szkoła służyła zarówno polskim, jak i włoskim uczniom, a personel stanowili również salezjanie z obu tych krajów. W 1915 r. Polacy się przeprowadzili do Ramsey w stanie New Jersey, gdzie założyli to, co dziś jest najstarszą szkołą inspektorii: “Don Bosco Preparatory High School”.

Następnie, gdy pożar zniszczył szkołę w Hawthorne, w grudniu 1917 r. inspektoria nabyła nowy budynek, gdzie powstała nowa siedziba tej szkoły w New Rochelle, na przedmieściach Nowego Jorku. Oprócz otwarcia “Salesian High School”, nowy przełożony inspektorii, ks. Emanuele Manassero, zadecydował, by tam również mieściła się siedziba inspektorii.  znalazł się w siedzibie Inspektorii. I również tam, w 1947 r. ks. James O’Loughlen powołał do życia “Salesian Missions”, ośrodek, którego celem było szerzenie wiedzy o dziełach salezjańskich na świecie i zbieranie funduszy na misje.

Stopniowo salezjanie rozszerzali swoją działalność na inne miejsca w stanach Nowy Jork i New Jersey, Floryda, Luizjana, Illinois, Pensylwanii i Kanadzie Wschodniej, a także przez pewien okres na Bahamach. Nowe szkoły powstały w Massachusetts, Florydzie i Luizjanie we wschodniej Kanadzie oraz przez krótki czas w Indianie i Wirginii Zachodniej. W różnych miastach, w tym w Bostonie (urzeczywistniając w ten sposób sen Księdza Bosko) powstały ośrodki młodzieżowe powiązane z “Boys & Girls Clubs of America”.

W 1912 r. zaczęto wydawać “Don Bosco Messenger”, amerykańską wersję biuletynu salezjańskiego, który w 1949 r. przyjął nazwę “Salesian Bullettin”. Również Ośrodek “Salesian Mission” zaczął wydawać swoje pismo. Inspektoria publikowała biuletyny z różnymi tytułami, zarówno w formie papierowej, jak i cyfrowej, a teraz większość placówek ma własne media społecznościowe.

Pierwszy dom formacyjny dla obu amerykańskich inspektorii został otwarty w 1928 r. pod nazwą “Don Bosco College Seminary” „Seminarium Don Bosco College”, ale po szczytowych latach 70., gdy liczba powołań sięgała 200, nastąpił znaczny ich spadek, co wymusiło zamknięcie tego domu w 1989 r. Obecnie salezjańscy klerycy z SUE odbywają formację w “Seton Hall University” w New Jersey, w Jerozolimie albo w Tlaquepaque, w Meksyku.

Z inspektorii SUE pochodzili trzej radcy generalny i trzej biskupi, nie mówiąc już o licznych kapłanach i koadiutorach misjonarzach, pracujących w Azji, Ameryce Łacińskiej i Afryce.

Córki Maryi Wspomożycielki przybyły do Stanów Zjednoczonych w 1908 r., a teraz mają dwie inspektorie z siedzibami w Haledon NJ i San Antonio w Teksasie, realizując posługę zarówno w Kanadzie, jak i w Stanach Zjednoczonych. Inne grupy Rodziny Salezjańskiej to Salezjanie Współpracownicy i ADMA. Byli Wychowankowie Salezjańscy SDB i CMW również działają na poziomie lokalnym i inspektorialnym. Pewna część salezjanów z inspektorii SUE i SUO to salezjanie w podeszłym wieku; ci spotykają się co roku i są w kontakcie z innymi salezjanami. 

Obecnie inspektoria SUE liczy 15 wspólnot kanonicznych – 10 w USA i Kandzie, a w tym roku duszpasterskim (2024-2025) jej salezjanie obejmą posługą 13 845 rodzin w swoich parafiach i towarzyszyć będą 3210 uczniom w szkołach średnich.

Do najważniejszych dzieł SUE należą: “Salesian Mission”, Salezjańska Prokura Misyjna z siedzibą w New Rochelle; “Don Bosco Community Center” ze stołówką dla ubogich w  Port Chester; “Salesian Boys and Girls Club” w East Boston; Sanktuarium Narodowe pw. Maryi Wspomożycielki w Stony Point i Ośrodek Maryi Wspomożycielki w Tampa, a w Kanadzie, zwłaszcza w Montrealu, Ośrodek młodzieżowy “Don Bosco”, opieka duszpasterska nad imigrantami z Ameryki Łacińskiej i Biuro Misyjne “Don Bosco”.

Na terenie inspektorii znajdują się również córki Marii Ausiliatrite, które przybyły do tego kraju w 1908 r., a które teraz mają dwie inspektorie, wykonując swoją posługę zarówno w Kanadzie, jak i w Stanach Zjednoczonych.

Oprócz działalności duszpasterskiej na terenie całej inspektorii SUW – a zwłaszcza w Port Chester, Etobicoke/Hamilton, Surrey, Tampa i Montréal – salezjanie towarzyszą 344 członkom ADMA, 241 salezjanom współpracownikom i 167 byłym wychowankom salezjańskim.

Na terytorium inspektorii znajdują się również: 13 Michalitów, 6 członkiń “Damas Salesianas”, 6 członków “Canceão Nova”, 5 sióstr Maryi Niepokalanej (SMI) i 4 Ochotniczki Księdza Bosko.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet