Motywem przewodnim była nadzieja, odkrywana w codziennym życiu, począwszy od sytuacji, w których nadzieja wydaje się czymś bardzo trudnym.
Po przyjeździe, zakwaterowaniu i powitaniu, co miało miejsce w czwartek 6 lutego, styl pierwszego pełnego dnia spotkania, w piątek 7 lutego, był pielgrzymkowy: zaczynając od Bazyliki św. Jana Bosko w dzielnicy Cinecittà, poprzez inne salezjańskie Bazyliki: Maryi Wspomożycielki i Najświętszego Serca Pana Jezusa, asystenci dotarli o zmierzchu do Bazyliki Świętego Piotra, gdzie wzięli udział w celebracji eucharystycznej w kaplicy “San Pellegrino” w Watykanie. Każdemu etapowi towarzyszyły świadectwa niektórych młodych współbraci na temat nadziei i jej braku: Claudio de Benedittis mówił o tym w kontekście własnej historii powołaniowej; Alessandro Marchetti i Antonio Coppedè odniósł się do życia młodych ludzi, a Pietro Zaramella uczynił to w odniesieniu do życia konsekrowanego. Grupie przewodził na różnych etapach dr Luca Allevato, który zaproponował im pewnego rodzaju syntezę sztuki i duchowości salezjańskiej.
Podczas drugiego dnia, spędzonego w Centrum Salezjańskiego Okręgu Włoch Środkowych (ICC), w Ośrodku “Don Bosco” miało miejsce dalsze dzielenie się historiami i świadectwami dotyczącymi nadziei. Przed południem ks. Jimmy Muhaturukundo, dyrektor Oratorium na Valdocco, mówił o ponownym odkryciu swoich ojczystych korzeni, a po południu Alessandro Iannini, koordynator projektu “Rimettere le ali”, realizowanego w Borgo Ragazzi Don Bosco, i s. Ilaria Balducci, dyrektorka wspólnoty córek Maryi Wspomożycielki w Maceracie, mówili odpowiednio o zdolności odkrycia obecności Boga w młodych ludziach i o współodpowiedzialności jako elemencie nadziei w życiu konsekrowanym. Były to różne doświadczenia, ale wszystkie one łączyła pewność, że nawet w najbardziej ukrytych czy bolesnych doświadczeniach życia nie można tracić nadziei: w świetle Chrystusa wszystko może nabrać sensu.
W niedzielę, aby mieć odpowiedni czas na przemyślenie wszystkiego i ciszę, cała grupa spędziła przedpołudnie we wspólnocie postnowicjackiej “San Tarcisio”, analizując to, co usłyszeli w ramach świadectw poprzedniego dnia. Eucharystii kończącej to spotkanie przewodniczył ks. Pascual Chavez, emerytowany Przełożony Generalny, który w homilii, wychodząc od słów “Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały ... I mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach”, zachęcił młodych salezjanów do refleksji nad wezwaniem, które Bóg kieruje do każdego, wychodząc nie od własnych zasług czy wad, ale od wolnej inicjatywy Jego miłości.
“Te dni dzielenia się doświadczeniem i rozmowy były doskonałą okazją, aby odnieść się odpowiednio do tematu Jubileuszu, czyniąc to w istotny sposób. Doświadczenie wiary i braterstwa, jakie było udziałem wszystkich uczestników w czasie tych dni, wzmocniło w nich świadomość, że Nadzieja jest darem, który trzeba pielęgnować i o którym można dawać świadectwo jedynie wychodząc od osobistego i żywego spotkania z Bogiem, który jest źródłem wszelkiej nadziei” - powiedzieli na koniec członkowie Krajowej Komisji Formacyjnej Salezjańskich Włoch.
