Byli wychowankowie salezjańscy dyskutowali o tym, jak realizować synodalność we własnym życiu i działalności, a także – jak rozumieć salezjańską pracę z młodzieżą w wymiarze synodalnym. Bryan Magro, światowy prezes Stowarzyszenia, powiedział: “To był dzień, w którym mogliśmy połączyć się z naszymi korzeniami, rozeznać naszą rzeczywistość, która nas dzisiaj jednoczy i daje nam energię, pozwalajac spojrzeć w przyszłość, aby jeszcze bardziej zaangażować się w misję na rzecz młodzieży.
Punktem kulminacyjnym dnia było odsłonięcie pomnika Carlo Gastiniego, założyciela ruchu BWS. Uczestniczyli w niej również: zastępca burmistrza Turynu Michela Favara; radny regionalny Piemontu Mario Salvatore Castello; ks. Stefano Martoglio, wikariusz Przełożonego Generalnego, który poświęcił płaskorzeźbę wykonaną przez Mauro Baldessariego; dyrektor Muzeum-Domu Księdza Bosko, Ana Martín Garcia, a także rektor Bazyliki, ks. Michele Viviano. Światowy Zarząd BWS, z Bryanem Magro na czele, był obecny w pełnym składzie, a wraz z nimi także światowy delegat ds. BWS ze strony salezjanów, Dominik Duc Nam Nguyen, i ks. Joan Lluis Playà, delegat Przełożonego Generalnego ds. Rodziny Salezjańskiej.
“Obecność Byłych Wychowanków Salezjańskich można by porównać do erupcji wulkanu, gdzie każdy wychodzi z własnymi zdolnościami, aby być solą ziemi i światłem w świecie. W tym dziele reprezentowany jest cały świat, ponieważ została tutaj wyrzeźbiona uniwersalność waszego posłannictwa” - powiedział rzeźbiarz Mauro Baldessari
Z kolei wiceburmistrz Turynu Michela Favara stwierdziła: “Wasza obecność na całym świecie jest gwarancją edukacji dla młodych ludzi, zwłaszcza tych najbardziej potrzebujących”. Pomiędzy śpiewami i modlitwami głos zabrał także przedstawiciel Rady Regionu, Mario Salvatore Castello, który zapewnił o „gotowości polityki do zwracania uwagi na wszystko, co pochodzi ze świata salezjańskiego, co jest gwarancją wiarygodności i rzetelności”.
Ceremonia zakończyła się tradycyjnym zdjęciem grupowym uczestników i barwnym wieczorem międzykulturowym, na którym nie zabrakło tradycyjnych potraw, pieśni i tańców: był to szczególny sposób świętowania różnorodności w typowym stylu charyzmatu salezjańskiego.
Valerio Martorana
